Enakmen ini bolehlah dinamakan Enakmen Pentadbiran Agama Islam (Negeri Selangor) 2003.

Enakmen ini hendaklah mula berkuat kuasa pada tarikh yang
ditetapkan oleh Duli Yang Maha Mulia Sultan melalui pemberitahuan dalam Warta.

Duli Yang Maha Mulia Sultan boleh menetapkan tarikh-tarikh yang berlainan bagi permulaan kuat kuasa peruntukan-peruntukan yang berlainan dalam Enakmen ini.

Dalam Enakmen ini, melainkan jika konteksnya menghendaki makna yang lain—

“ahli kariah” ertinya seseorang yang tinggal tetap atau pada
kelazimannya bermukim dalam sesuatu kariah masjid;

“Baitulmal” ertinya kumpulan wang yang ditubuhkan di bawah seksyen 81;

“Enakmen terdahulu” ertinya Enakmen Pentadbiran Perundangan Islam Negeri Selangor, 1989 [Enakmen No.2 tahun 1989] atau Bahagian IV dan X Enakmen Pentadbiran Undang-undang Islam, 1952 [Enakmen No.3 tahun 1952], mengikut mana yang berkenaan;

“Hakim Syarie” atau “Hakim” ertinya seseorang Hakim Mahkamah

Tinggi Syariah atau Mahkamah Rendah Syariah, mengikut mana-mana yang berkenaan, yang dilantik di bawah subseksyen 58(1) atau 59(1);

“Hakim Mahkamah Rayuan Syariah” ertinya seseorang Hakim Mahkamah Rayuan Syariah yang dilantik di bawah subseksyen 57(1);

“Hukum Syarak” ertinya Hukum Syarak mengikut Mazhab Shafie atau mengikut mana-mana satu Mazhab Hanafi, Maliki, atau Hanbali;

“Jawatankuasa Kariah atau Jawatankuasa Pengurusan Masjid” ertinya Jawatankuasa Kariah atau Jawatankuasa Pengurusan Masjid yang ditubuhkan melalui peraturan-peraturan yang dibuat di bawah seksyen 104;

“Jawatankuasa Fatwa” ertinya jawatankuasa yang ditubuhkan di bawah seksyen 46;

“Jawatankuasa Fatwa Kebangsaan” ertinya jawatankuasa yang ditubuhkan oleh Majlis Raja-Raja di bawah peraturan 11 Peraturan Majlis Kebangsaan Bagi Hal Ehwal Agama Islam Malaysia;

“kariah masjid”, berhubung dengan sesuatu masjid, ertinya kawasan yang di dalamnya masjid itu terletak;

“Ketua Hakim Syarie” ertinya Ketua Hakim Syarie yang dilantik di bawah subseksyen 56(1);

“Ketua Pegawai Penguatkuasa Agama” dan “Pegawai Penguatkuasa Agama” ertinya pegawai yang dilantik sebagai yang sedemikian di bawah seksyen 79;

“Ketua Pendakwa Syarie” ertinya pegawai yang dilantik di bawah subseksyen 78(1);

“Mahkamah Syariah” atau “Mahkamah” ertinya Mahkamah Tinggi Syariah atau Mahkamah Rendah Syariah, mengikut mana-mana yang berkenaan, yang ditubuhkan di bawah subseksyen 55(1) atau 55(2);

“Mahkamah Rayuan Syariah” ertinya Mahkamah Rayuan Syariah yang ditubuhkan di bawah subseksyen 55(3);

“Mahkamah Sivil” ertinya mana-mana mahkamah yang ditubuhkan di bawah Perkara 121 Perlembagaan Persekutuan;

“Majlis” ertinya Majlis Agama Islam Selangor yang ditubuhkan di bawah subseksyen 4(1);

“Majlis terdahulu” ertinya Majlis Agama Islam Negeri Selangor yang ditubuhkan di bawah Enakmen terdahulu;

“masjid” ertinya suatu bangunan—

(a) yang digunakan bagi sembahyang Jumaat dan sembahyang lain dan kegiatan-kegiatan yang disuruh, disyorkan, atau dibenarkan oleh agama Islam; dan

(b) yang penggunaannya sebagai yang sedemikian dibenarkan oleh Majlis di bawah seksyen 98, dan termasuklah mana-mana surau, madrasah atau bangunan lain yang ditetapkan oleh Majlis sebagai masjid di bawah seksyen itu;

“muallaf” ertinya seseorang yang baru memeluk agama Islam di bawah seksyen 107;

“Mufti” ertinya orang yang dilantik menjadi Mufti bagi Negeri Selangor di bawah seksyen 44 dan termasuklah Timbalan Mufti;

“nazr” ertinya suatu ikrar yang dilafazkan untuk melakukan
sesuatu perbuatan bagi apa-apa maksud yang dibenarkan oleh Hukum Syarak;

“nazr am” ertinya sesuatu nazr yang dimaksudkan keseluruhannya atau sebahagiannya bagi faedah masyarakat Islam pada amnya atau mana-mana bahagian masyarakat Islam, dan tidak bagi orang atau orang-orang perseorangan;

“Negeri” termasuklah Wilayah-Wilayah Persekutuan Kuala
Lumpur, Labuan dan Putrajaya;

“orang Islam” ertinya—

(a) seseorang yang menganut agama Islam;

(b) seseorang yang salah seorang atau kedua-dua ibu bapanya, pada masa kelahiran orang itu, ialah orang Islam;

(c) seseorang yang dibesarkan atas asas bahawa dia orang Islam;

(d) seseorang yang lazimnya dikenali sebagai orang Islam;

(e) seseorang yang telah memeluk agama Islam mengikut seksyen 108; atau

(f) seseorang yang ditunjukkan telah menyatakan dalam hal keadaan apabila dia terikat di sisi undang-undang untuk menyatakan yang benar, bahawa dia ialah orang Islam,sama ada pernyataan itu secara lisan atau bertulis;

“Pegawai Masjid” ertinya Nazir, Imam, Bilal dan Siak atau apa-apa nama, stail atau gelaran tertentu sebagaimana yang diberikan dari semasa ke semasa oleh Majlis berhubung dengan pengurusan sesuatu masjid;

“Peguam Syarie” ertinya seseorang yang diterima sebagai Peguam Syarie di bawah seksyen 80;

“Pendakwa Syarie” ertinya pegawai yang dilantik di bawah
subseksyen 78(3);

“Pengerusi” ertinya Pengerusi Majlis yang dilantik di bawah
subseksyen 11(1);

“Setiausaha” ertinya Setiausaha Majlis yang tersebut dalam
seksyen 16;

“wakaf” ertinya apa-apa harta yang boleh dinikmati manfaat
atau faedahnya untuk apa-apa tujuan khairat sama ada sebagai wakaf am atau wakaf khas menurut Hukum Syarak tetapi tidak termasuk amanah sebagaimana yang ditakrifkan di bawah Akta Pemegang Amanah 1949 [Akta 208];

“wakaf am” ertinya sesuatu wakaf yang diwujudkan bagi tujuan khairat umum menurut Hukum Syarak;

“wakaf khas” ertinya sesuatu wakaf yang diwujudkan bagi tujuan khairat khusus menurut Hukum Syarak.

Semua perkataan dan ungkapan yang digunakan dalam
Enakmen ini dan tidak ditakrifkan dalam Enakmen ini tetapi
ditakrifkan dalam Bahagian I Akta Tafsiran 1948 dan 1967 [Akta 388] hendaklah mempunyai masing-masing erti yang diberikan kepadanya dalam Bahagian itu setakat yang erti itu tidak bercanggah dengan Hukum Syarak.

Bagi mengelakkan keraguan tentang identiti atau pentafsiran
perkataan-perkataan dan ungkapan-ungkapan yang digunakan dalam Enakmen ini yang disenaraikan dalam Jadual Pertama, rujukan bolehlah dibuat kepada tulisan Arab bagi perkataan-perkataan dan ungkapan-ungkapan itu yang ditunjukkan bersetentangan dengannya dalam Jadual itu.

Kecuali sebagaimana yang diperuntukkan dengan nyata dalam
Enakmen ini, tiada apa-apa jua yang terkandung dalam Enakmen ini boleh mengurangkan atau menyentuh hak-hak dan kuasa-kuasa Duli Yang Maha Mulia Sultan sebagai Ketua Agama Islam di dalam Negeri Selangor sebagaimana yang ditetapkan dan dinyatakan dalam Undang-Undang Tubuh Kerajaan Negeri Selangor, 1959.

Majlis hendaklah terdiri daripada anggota-anggota yang
berikut:

(a) seorang Pengerusi;

(b) seorang Timbalan Pengerusi;

(c) lima orang anggota atas nama jawatan yang hendaklah terdiri daripada orang yang pada masa itu memegang jawatan yang berikut:

(i) Setiausaha Kerajaan Negeri;

(ii) Penasihat Undang-Undang Negeri;

(iii) Pegawai Kewangan Negeri;

(iv) Mufti;

(v) Ketua Polis Negeri; dan

(d) tidak lebih daripada lapan anggota lain, sekurang-kurangnya lima daripada mereka hendaklah yang arif dalam Hukum Syarak.

Pengerusi, Timbalan Pengerusi dan anggota-anggota lain yang dilantik di bawah perenggan (1)(d) hendaklah dilantik oleh Duli Yang Maha Mulia Sultan atas nasihat Menteri Besar bagi
apa-apa tempoh, tidak melebihi tiga tahun, sebagaimana yang
ditentukan oleh Duli Yang Maha Mulia Sultan.

Seseorang anggota yang tempoh jawatannya telah tamat boleh
dilantik semula.

Jika pada bila-bila masa orang yang memegang jawatan
yang disebut dalam subperenggan (1)(c) (i), (ii), (iii) atau (v)
bukan orang Islam, Duli Yang Maha Mulia Sultan hendaklah melantik seorang pegawai lain yang beragama Islam yang paling kanan selepasnya dari Jabatan atau Bahagian yang sama dengan orang itu untuk menjadi anggota bagi menggantikan orang itu.

Tiap-tiap orang yang, sebaik sebelum seksyen ini mula berkuat
kuasa adalah Pengerusi, Timbalan Pengerusi atau anggota yang dilantik bagi Majlis terdahulu hendaklah, tertakluk kepada Enakmen ini, masing-masing terus menjadi Pengerusi, Timbalan Pengerusi atau anggota Majlis sehingga tempoh pelantikannya tamat.

Pelantikan seseorang anggota Majlis yang dilantik hendaklah
tamat—

(a) apabila dia mati;

(b) jika dia dengan surat yang dialamatkan kepada Duli Yang Maha Mulia Sultan, melalui Pengerusi, meletakkan jawatannya; atau

(c) jika dia tidak ada di Malaysia, tanpa kebenaran bertulis
daripada Pengerusi, selama tempoh melebihi enam bulan.

Duli Yang Maha Mulia Sultan, atas nasihat Menteri Besar,
boleh membatalkan pelantikan mana-mana anggota Majlis jika—

(a) kelakuannya, sama ada yang berkaitan dengan tugas-tugasnya sebagai anggota atau selainnya, adalah kelakuan yang memburukkan nama Majlis;

(b) dia telah menjadi tidak berupaya untuk menjalankan tugas-tugasnya dengan sempurna sebagai anggota;

(c) tanpa apa-apa alasan yang mencukupi pada pendapat Pengerusi, dia telah tidak menghadiri tiga mesyuarat Majlis secara berturut-turut;

(d) dia telah bertindak bertentangan dengan kepentingan Majlis; atau

(e) dia diisytiharkan bankrap.

Semua pelantikan dan pembatalan pelantikan di bawah seksyen 11, 12 dan 13 hendaklah disiarkan dalam Warta.

Pengerusi hendaklah menjalankan kawalan ke atas segala
pertimbangtelitian dan prosiding Majlis dan hendaklah
bertanggungjawab bagi penjalanannya yang sepatutnya dan teratur.

Pengarah Jabatan Agama Islam Selangor hendaklah menjadi Setiausaha Majlis.

Setiausaha hendaklah menjadi Ketua Pegawai Eksekutif dan
Pentadbir Majlis dan hendaklah bertanggungjawab bagi menjalankan dasar-dasar dan ketetapan-ketetapan Majlis.

Tertakluk kepada apa-apa arahan yang diberikan oleh Pengerusi kepadanya, Setiausaha hendaklah bertanggungjawab ke atas semua surat-menyurat dan dokumen Majlis, dan hendaklah dalam apa-apa hal lain menjalankan tugas-tugas yang dikenakan ke atasnya oleh Enakmen ini atau yang diberikan kepadanya oleh Pengerusi.

Setiausaha berhak menghadiri semua mesyuarat Majlis dan
mengambil bahagian dalam pertimbangtelitiannya, tetapi tidak berhak mengundi.

Jika seseorang anggota yang dilantik di bawah perenggan 11(1)(c) atau subseksyen 11(4) tidak dapat menghadiri sesuatu
mesyuarat Majlis, anggota itu boleh diwakili oleh mana-mana pegawai beragama Islam di Jabatan atau Bahagian yang sama dengannya pada mesyuarat itu.

Pengerusi boleh menjemput mana-mana orang yang bukan
anggota Majlis untuk hadir dalam mana-mana mesyuarat Majlis, jika urusan di hadapan mesyuarat itu menyebabkan kehadiran orang itu dikehendaki.

Seseorang yang dijemput menghadiri mesyuarat di bawah
subseksyen (1) atau (2) berhak mengambil bahagian dalam
pertimbangtelitian Majlis, tetapi tidak berhak mengundi.

Pengerusi, atau dalam masa ketakhadirannya Timbalan
Pengerusi, hendaklah mempengerusikan semua mesyuarat Majlis.

Jika Pengerusi dan Timbalan Pengerusi tidak hadir dalam
sesuatu mesyuarat, anggota-anggota yang hadir hendaklah memilih seorang daripada kalangan mereka untuk mempengerusikan mesyuarat itu.

Tiada urusan, kecuali mengenai penangguhan, boleh dilakukan dalam sesuatu mesyuarat, dan tiada ketetapan atau tindakan Majlis yang dibuat atau dilaksanakan dalam sesuatu mesyuarat adalah sah melainkan, jika sekurang-kurangnya satu pertiga daripada anggota, termasuk orang yang mempengerusikan mesyuarat, hadir dalam mesyuarat itu.

Kecuali sebagaimana yang diperuntukkan dengan nyata
selainnya oleh Enakmen ini, semua urusan Majlis hendaklah
dijalankan dalam mesyuarat Majlis yang diadakan dengan sempurna dan hendaklah dibereskan melalui ketetapan majoriti anggota yang hadir dan berhak mengundi.

Ketetapan bertulis yang ditandatangani oleh semua anggota
Majlis hendaklah, melainkan jika dalam mana-mana hal atau golongan hal tertentu diarahkan selainnya oleh Duli Yang Maha Mulia Sultan, mempunyai kesan yang sama seperti ketetapan yang diluluskan sewajarnya di bawah subseksyen (1).

Mesyuarat-mesyuarat Majlis hendaklah diadakan dengan
tetap sehingga tidak lebih daripada tiga bulan kalendar boleh berlalu antara satu mesyuarat dengan yang berikutnya.

Semua mesyuarat Majlis hendaklah dipanggil oleh Setiausaha.

Pengerusi boleh pada bila-bila masa mengarahkan Setiausaha
memanggil mesyuarat.

Mana-mana empat orang anggota Majlis boleh pada bila-bila masa secara bertulis menghendaki Setiausaha memanggil mesyuarat Majlis dengan syarat mereka memberitahu Setiausaha maksud yang baginya mereka menghendaki mesyuarat itu dipanggil.

Setiausaha hendaklah memanggil mesyuarat dalam tempoh
empat belas hari dari tarikh penerimaan arahan di bawah subseksyen (3) atau kehendak di bawah subseksyen (4).

Notis bertulis sekurang-kurangnya tujuh hari hendaklah
diberikan mengenai mana-mana mesyuarat, tetapi Pengerusi boleh, jika dia berpendapat bahawa ada keperluan mendesak untuk memanggil suatu mesyuarat dengan notis yang lebih singkat, mengarahkan supaya kehendak notis tujuh hari itu diketepikan.

Notis mesyuarat boleh dihantar dengan pos, faksimili atau
E-mel.

Notis yang dihantar kepada seseorang anggota dengan pos
hendaklah dialamatkan ke tempat tinggalnya yang terakhir diketahui dan hendaklah disifatkan telah disampaikan mengikut perjalanan biasa pos.

Notis yang dihantar kepada seseorang anggota dengan faksimili hendaklah dihantar kepada nombor faksimili yang diberikan oleh anggota itu secara bertulis kepada Setiausaha dan hendaklah disifatkan telah diterima oleh anggota itu apabila kod panggilan balik diterima oleh Setiausaha.

Notis yang dihantar kepada seseorang anggota dengan E-mel hendaklah dihantar ke alamat E-mel anggota itu yang diberikan kepada Setiausaha secara bertulis dan hendaklah disifatkan telah diterima apabila pentadbir mel yang berkenaan memaklumkan bahawa mel itu sudah berjaya dihantar atau jika tidak ada makluman daripada pentadbir mel bahawa mel itu tidak berjaya dihantar.

Tiada notis mesyuarat diperlukan dalam hal anggota yang
sedang berada di luar Malaysia.

Setiausaha hendaklah menyimpan minit segala mesyuarat
Majlis.

Pada tiap-tiap mesyuarat minit mesyuarat yang lalu hendaklah
dibaca dan disahkan, tertakluk kepada apa-apa pindaan yang
diperlukan.

Minit itu hendaklah dicatatkan dalam buku minit Majlis dan
hendaklah mengandungi rekod kata demi kata penuh bagi tiap-tiap ketetapan yang dibuat oleh Majlis.

Dengan seberapa segera yang mungkin selepas tiap-tiap
mesyuarat Majlis, satu salinan draf minit itu hendaklah dihantar kepada Duli Yang Maha Mulia Sultan, dan jika semasa draf minit itu disahkan minit dipinda, Duli Yang Maha Mulia Sultan hendaklah dengan segera dimaklumkan tentang pindaan yang dibuat.

Tiada keputusan yang dibuat dalam mana-mana mesyuarat
Majlis boleh diambil tindakan sehingga minit mesyuarat itu disahkan atau, jika tindakan perlu diambil sebelum minit itu disahkan, Duli Yang Maha Mulia Sultan telah menandakan perkenannya secara bertulis.

Pengerusi hendaklah menentukan aturan urusan mesyuarat.

Pengerusi boleh memutuskan aturan anggota-anggota Majlis
untuk berucap dalam mesyuarat dan boleh pada bila-bila masa

Jika di atas apa-apa ketetapan terdapat persamaan undi, Pengerusi hendaklah mempunyai undi pemutus.

Segala keputusan mesyuarat Majlis hendaklah diambil secara
syura.

Satu salinan apa-apa ketetapan Majlis yang diperakui oleh
Setiausaha sebagai salinan benar ketetapan itu adalah keterangan yang mencukupi mengenainya, dan semua mahkamah hendaklah memberikan pengiktirafan kehakiman kepada ketetapan itu tanpa bukti tandatangan Setiausaha.

Jika Pengerusi menjangka dia akan tidak berada di Malaysia
selama lebih daripada tiga puluh hari, dia hendaklah memohon cuti daripada Duli Yang Maha Mulia Sultan dan Duli Yang Maha Mulia Sultan boleh memberikan apa-apa arahan sebagaimana yang difikirkannya patut.

Jika mana-mana anggota Majlis menjangka dia tidak akan
berada di Malaysia selama lebih daripada tiga puluh hari, dia
hendaklah memohon cuti daripada Pengerusi.

Dalam apa-apa hal yang perlu disegerakan, Pengerusi boleh,
melakukan atau mengarahkan supaya dilakukan bagi pihak Majlis apa-apa tindakan atau perkara yang boleh dilakukan dengan sah melalui ketetapan Majlis.

Jika apa-apa tindakan atau perkara dilakukan menurut
subseksyen (1), suatu mesyuarat Majlis hendaklah diadakan dalam masa tujuh hari selepas itu bagi maksud meratifikasikan dan mengesahkan tindakan atau perkara yang dilakukan itu; dan jika Majlis enggan meratifikasikan dan mengesahkan tindakan atau perkara yang dilakukan itu, Duli Yang Maha Mulia Sultan boleh memberikan apa-apa arahan berkenaan dengannya sebagaimana yang difikirkannya patut.

Majlis boleh melantik jawatankuasa-jawatankuasa untuk
membantunya dalam menunaikan kewajipan-kewajipannya atau menjalankan kuasa-kuasanya.

Majlis boleh, melalui ketetapan, dan tertakluk kepada syarat-
syarat dan sekatan-sekatan yang difikirkan patut oleh Majlis, mewakilkan kepada Pengerusi atau Setiausaha atau kepada mana-mana jawatankuasa Majlis penunaian mana-mana kewajipannya atau penjalanan mana-mana kuasanya.

Pelaksanaan kewajipan-kewajipan dan penjalanan kuasa-kuasa menurut pewakilan di bawah subseksyen (1) hendaklah tertakluk kepada kawalan dan arahan Majlis.

Pengerusi, Setiausaha, atau jawatankuasa yang kepadanya
pewakilan dibuat di bawah subseksyen (1) hendaklah memberitahu Majlis tentang semua tindakan dan perkara yang dilakukan olehnya menurut pewakilan itu.

Majlis boleh melantik atau mengambil kerja apa-apa bilangan
pegawai dan pekhidmat yang perlu untuk membantunya menjalankan fungsi-fungsinya.

Majlis boleh, dengan kelulusan Duli Yang Maha Mulia Sultan,
membuat peraturan-peraturan mengenai syarat perkhidmatan
pegawai-pegawai dan pekhidmat-pekhidmatnya.

Majlis hendaklah mempunyai kuasa tatatertib ke atas semua
pegawai dan pekhidmatnya dan hendaklah menjalankan kawalan tatatertib berkenaan dengan semua orang sedemikian.

Majlis boleh menubuhkan jawatankuasa tatatertib yang
berlainan bagi kategori yang berlainan pegawai-pegawai dan
pekhidmat-pekhidmatnya.

Yang berikut hendaklah terpakai bagi sesuatu jawatankuasa
tatatertib:

(a) sesuatu jawatankuasa tatatertib hendaklah terdiri daripada apa-apa bilangan anggota Majlis, selain Pengerusi, atau pegawai Majlis atau apa-apa kombinasi anggota dan pegawai itu; dan

(b) seseorang pegawai yang menjadi anggota sesuatu
jawatankuasa tatatertib tidaklah boleh lebih rendah
pangkatnya daripada seseorang pegawai yang ke atasnya jawatankuasa tatatertib yang dianggotainya mempunyai kuasa tatatertib.

Sesuatu jawatankuasa tatatertib hendaklah menjalankan
kuasanya dalam segala perkara yang berhubungan dengan tatatertib pegawai-pegawai dan pekhidmat-pekhidmat yang diletakkan di bawah bidang kuasanya.

Pada menjalankan fungsi dan kuasa tatatertibnya, sesuatu
jawatankuasa tatatertib hendaklah mempunyai kuasa untuk mengambil tindakan tatatertib dan mengenakan apa-apa hukuman tatatertib atau apa-apa kombinasi dua hukuman tatatertib atau lebih sebagaimana yang diperuntukkan di bawah mana-mana peraturan tatatertib yang dibuat di bawah seksyen 32.

Majlis boleh, dengan kelulusan Duli Yang Maha Mulia Sultan, membuat peraturan-peraturan untuk mengadakan peruntukan bagi tatatertib pegawai-pegawai dan pekhidmat-pekhidmatnya.

Peraturan-peraturan tatatertib yang dibuat di bawah
seksyen ini—

(a) boleh mewujudkan kesalahan tatatertib;

(b) boleh mengadakan peruntukan bagi hukuman tatatertib yang difikirkan sesuai oleh Majlis dan hukuman itu boleh meliputi—

(i) amaran;
(ii) denda;
(iii) pelucuthakan emolumen;
(iv) penangguhan pergerakan gaji;
(v) pengurangan gaji;
(vi) penurunan pangkat; dan
(vii) buang kerja;

(c) hendaklah memberikan peluang kepada pegawai-pegawai dan pekhidmat-pekhidmat yang terhadapnya prosiding tatatertib itu diambil untuk membuat representasi terhadap pertuduhan tatatertib yang dibuat terhadapnya sebelum keputusan dicapai oleh jawatankuasa tatatertib kecuali dalam hal-hal yang berikut:

(i) jika seseorang pegawai atau pekhidmat dibuang kerja atau diturunkan pangkat atas alasan salah laku yang berkenaan dengannya suatu pertuduhan jenayah telah dibuktikan terhadapnya;

(ii) jika Majlis, atas syor Menteri yang dipertanggungkan dengan hal ehwal dalam negeri, berpuas hati bahawa demi kepentingan keselamatan Malaysia atau mana-mana bahagiannya adalah tidak suaimanfaat untuk menjalankan kehendak perenggan ini; atau

(iii) jika telah—

(A) dibuat terhadap seseorang pegawai atau
pekhidmat apa-apa perintah tahanan,
pengawasan, kediaman terhad, buang negeri
atau pengusiran; atau

(B) dikenakan terhadap seseorang pegawai atau
pekhidmat apa-apa bentuk sekatan atau pengawasan dengan bon atau selainnya,

di bawah mana-mana undang-undang yang
berhubungan dengan keselamatan Malaysia atau
mana-mana bahagiannya, pencegahan, kediaman
terhad, buang negeri, imigresen, atau pelindungan
wanita dan gadis atau kanak-kanak;

(d) boleh mengadakan peruntukan bagi penahanan kerja dengan pengurangan emolumen seseorang pegawai atau pekhidmat semasa menanti selesainya prosiding jenayah atau prosiding tatatertib terhadapnya dengan tujuan buang kerja atau turun pangkat; dan

(e) boleh mengadakan peruntukan bagi penggantungan tanpa emolumen seseorang pegawai atau pekhidmat—

(i) jika pegawai atau pekhidmat itu telah disabitkan
oleh suatu mahkamah jenayah; atau

(ii) jika suatu perintah tahanan atau sekatan telah
dikenakan ke atas pegawai atau pekhidmat itu; dan

(f) boleh mengadakan peruntukan bagi tatacara pendengaran rayuan oleh Lembaga Rayuan Tatatertib yang ditubuhkan di bawah seksyen 33.

Sesuatu keputusan jawatankuasa tatatertib boleh dirayukan
kepada Lembaga Rayuan Tatatertib yang hendaklah terdiri daripada anggota yang berikut:

(a) Pengerusi Majlis, yang hendaklah menjadi Pengerusi
Lembaga Rayuan Tatatertib dan mempunyai undi pemutus; dan

(b) dua orang ahli Majlis yang lain, yang bukan anggota
jawatankuasa tatatertib yang keputusannya ialah hal perkara rayuan itu, yang hendaklah dilantik oleh Pengerusi Lembaga Rayuan Tatatertib dengan kelulusan Majlis bagi maksud rayuan itu.

Apabila Lembaga Rayuan Tatatertib menimbangkan sesuatu
rayuan, anggota jawatankuasa tatatertib yang terhadap keputusannya rayuan itu dibuat tidak boleh hadir atau dengan apa-apa cara mengambil bahagian dalam apa-apa prosiding yang berhubungan dengan rayuan itu.

Lembaga Rayuan Tatatertib boleh mengesahkan, mengakaskan atau mengubah keputusan jawatankuasa tatatertib.

Seseorang yang sedang atau pernah bekerja dengan Majlis boleh disurcaj jika ternyata kepada Majlis bahawa orang itu—

(a) tidak memungut apa-apa wang yang terhutang kepada Majlis yang pemungutan wang itu menjadi
tanggungjawabnya;

(b) adalah atau pernah bertanggungjawab bagi apa-apa
pembayaran wang daripada Majlis yang tidak sepatutnya dibuat atau bagi apa-apa pembayaran wang yang tidak diluluskan dengan sewajarnya;

(c) adalah atau pernah bertanggungjawab, secara langsung atau tidak langsung, bagi apa-apa kekurangan dalam, atau bagi pemusnahan, apa-apa wang, barang simpanan atau harta lain Majlis;

(d) tidak membuat apa-apa pembayaran, atau adalah atau pernah bertanggungjawab bagi apa-apa kelewatan dalam pembayaran wang daripada Majlis kepada mana-mana orang yang kepadanya pembayaran itu kena dibuat di bawah mana-mana undang-undang, atau di bawah mana-mana kontrak, perjanjian atau perkiraan yang dibuat antara orang itu dengan Majlis; atau

(e) sebagai atau semasa menjadi pegawai perakaunan, tidak atau telah tidak menyimpan akaun atau rekod yang sepatutnya.

Dalam seksyen ini, “pegawai perakaunan” termasuklah
seseorang pegawai yang dipertanggungkan dengan—

(a) kewajipan untuk memungut, menerima atau mengakaunkan, atau yang sebenarnya memungut, menerima atau mengakaunkan, apa-apa wang Majlis;

(b) kewajipan untuk membuat pembayaran, atau yang
sebenarnya membuat pembayaran, apa-apa wang Majlis; atau

(c) kewajipan untuk menerima, menyimpan, melupuskan atau mengakaunkan, apa-apa barang simpanan dan harta Majlis, atau yang sebenarnya menerima, memegang, melupuskan atau mengakaunkan barang simpanan dan harta itu.

Majlis hendaklah, sebelum seseorang disurcaj, menyampaikan
kepadanya suatu notis bertulis yang memintanya menunjukkan sebab mengapa dia tidak patut disurcaj.

Jika penjelasan yang memuaskan hati tidak diterima dalam
masa empat belas hari dari tarikh notis disampaikan kepada seseorang di bawah seksyen 35, Majlis boleh—

(a) dalam hal mana-mana perbuatan atau peninggalan yang disebut dalam perenggan 34(1)(a), (b) dan (c), mensurcaj terhadap orang itu wang yang tidak melebihi amaun yang tidak dipungut, atau apa-apa bayaran yang tidak sepatutnya dibuat, atau nilai yang terkurang dalam harta itu atau nilai harta yang termusnah itu; dan

(b) dalam hal mana-mana perbuatan atau peninggalan yang disebut dalam perenggan 34(1)(d) dan (e), mensurcaj terhadap orang itu apa-apa jumlah wang yang difikirkan patut oleh Majlis.

Majlis hendaklah memberitahu orang yang disurcaj berkenaan
dengan apa-apa surcaj yang dikenakan di bawah seksyen 35.

Walau apa pun seksyen 36 dan 37, Majlis boleh pada bila-bila
masa menarik balik apa-apa surcaj yang berkenaan dengannya
penjelasan yang memuaskan hati telah diterima atau jika ternyata selainnya bahawa tiada surcaj patut dikenakan, dan Majlis hendaklah dengan serta-merta memberitahu orang yang disurcaj itu tentang penarikan balik itu.

Amaun apa-apa surcaj yang dikenakan di bawah seksyen 36
dan tidak ditarik balik di bawah seksyen 38 hendaklah menjadi hutang yang kena dibayar kepada Majlis daripada orang yang disurcaj dan boleh didakwa dan didapatkan di dalam mana-mana mahkamah atas guaman Majlis dan boleh juga, jika diarahkan oleh Majlis, didapatkan melalui potongan—

(a) gaji orang yang disurcaj; atau
(b) pencen orang disurcaj;

dengan ansuran bulanan yang sama banyak yang tidak melebihi satu perempat daripada jumlah gaji atau pencen bulanan, mengikut mana-mana yang berkenaan, orang itu.

Dalam membuat apa-apa peraturan di bawah Bahagian ini,
Majlis boleh, dengan kelulusan Duli Yang Maha Mulia Sultan,
menerima pakai dengan membuat apa-apa ubahsuaian yang
difikirkannya patut mana-mana peraturan, dasar, pekeliling dan arahan yang diperbuat atau dikeluarkan oleh Kerajaan Persekutuan atau Kerajaan Negeri.

Prosiding Majlis hendaklah dirahsiakan dan tiada seorang pun anggota atau pekhidmatnya boleh mendedahkan atau membukakan kepada mana-mana orang selain Duli Yang Maha Mulia Sultan atau mana-mana anggota Majlis Mesyuarat Kerajaan Negeri yang bertanggungjawab bagi hal ehwal agama Islam atau mana-mana anggota Majlis apa-apa perkara yang telah berbangkit dalam mana-mana mesyuarat melainkan jika dia dibenarkan dengan nyata oleh Majlis.

Tiap-tiap anggota, pegawai dan pekhidmat Majlis hendaklah
disifatkan sebagai pekhidmat awam mengikut pengertian Kanun Keseksaan [Akta 574].

Tertakluk kepada peruntukan lain Enakmen ini, Majlis boleh
menentukan semua persoalan berhubungan dengan tatacara dan amalannya sendiri.

Maka hendaklah ada suatu badan bernama “Majlis Agama
Islam Selangor” untuk membantu dan menasihati Duli Yang Maha Mulia Sultan dalam perkara-perkara yang berhubungan dengan agama Islam.

Apabila seksyen ini mula berkuat kuasa, Majlis Agama Islam
Selangor yang wujud sebelum permulaan kuat kuasa itu menurut kuasa Enakmen terdahulu hendaklah disifatkan sebagai Majlis yang disebut dalam subseksyen (1).

Tiap-tiap hak, kuasa, kewajipan dan tanggungan yang sebelum
Bahagian ini mula berkuat kuasa adalah terletak hak atau
dipertanggungkan pada Majlis terdahulu hendaklah, apabila Enakmen ini mula berkuat kuasa terletak hak dan dipertanggungkan pada Majlis, setakat yang hak, kuasa, kewajipan dan tanggungan itu tidak bertentangan dengan peruntukan-peruntukan Enakmen ini.

Tiap-tiap jenis harta, alih dan tak alih, yang sebelum Enakmen
ini mula berkuat kuasa, adalah terletak hak pada Majlis terdahulu hendaklah, apabila Bahagian ini mula berkuat kuasa, terletak hak pada Majlis tanpa dipindahkan, diserahhakkan atau dipindahmilikkan.

Majlis hendaklah menjadi suatu pertubuhan perbadanan yang kekal turun-temurun dan mempunyai suatu meterai perbadanan, dan meterai itu boleh dari semasa kesemasa dipecahkan, ditukar, diubah dan dibuat baharu sebagaimana yang difikirkan patut oleh Majlis, dan, sehingga suatu meterai diadakan di bawah seksyen ini, meterai Majlis terdahulu bolehlah digunakan sebagai meterai perbadanan bagi Majlis.

Majlis boleh mendakwa dan didakwa dengan nama perbadanannya.

Majlis boleh membuat kontrak dan boleh memperoleh,
membeli, mengambil, memegang, dan menikmati segala jenis harta alih dan tak alih dan, tertakluk kepada mana-mana undang-undang bertulis yang menyentuh harta itu, boleh memindahakkan, menyerahhakkan, menyerahkan dan memulangkan, menggadaikan, menggadaijanjikan, mendemis, menyerahhakkan semula, memindahkan hakmilik atau selainnya melupuskan, atau membuat apa-apa urusan tentang mana-mana harta alih atau tak alih yang terletak hak pada Majlis atas apa-apa terma yang difikirkan patut oleh Majlis menurut Hukum Syarak.

Majlis hendaklah mempunyai kuasa untuk bertindak sebagai
wasi sesuatu wasiat atau sebagai pentadbir harta pusaka seseorang si mati atau sebagai pemegang amanah mana-mana amanah.

Majlis hendaklah mempunyai apa-apa kuasa selanjutnya dan
menjalankan apa-apa kewajipan yang diberikan kepadanya oleh Enakmen ini atau mana-mana Enakmen lain.

Majlis hendaklah membantu dan menasihati Duli Yang Maha Mulia Sultan berkenaan dengan semua perkara yang berhubungan dengan agama Islam di dalam Negeri Selangor, kecuali perkara-perkara Hukum Syarak dan yang berhubungan dengan pentadbiran keadilan, dan dalam semua perkara sedemikian hendaklah menjadi pihak berkuasa utama di dalam Negeri Selangor selepas Duli Yang Maha Mulia Sultan, kecuali jika diperuntukkan selainnya dalam Enakmen ini.

Maka hendaklah menjadi kewajipan Majlis untuk menggalakkan, mendorong, membantu dan mengusahakan kemajuan dan kesejahteraan ekonomi dan sosial masyarakat Islam di dalam Negeri Selangor selaras dengan Hukum Syarak.

Majlis hendaklah mempunyai kuasa, bagi maksud menunaikan kewajipannya di bawah subseksyen (1)—

(a) untuk menjalankan segala aktiviti, yang tidak melibatkan apa-apa unsur yang tidak dibenarkan oleh agama Islam, khususnya memajukan perusahaan komersial dan perindustrian, yang penjalanannya ternyata kepada Majlis adalah perlu, berfaedah atau menyenangkan bagi atau berkaitan dengan penunaian kewajipan yang sedemikian, termasuklah membuat, memasang, memproses, membungkus, menggred dan memasarkan keluaran-keluaran;

(b) untuk menggalakkan penjalanan apa-apa kegiatan
sedemikian oleh badan-badan atau orang lain, dan bagi
maksud itu untuk menubuhkan atau memperkembang, atau menggalakkan penubuhan atau perkembangan badan-badan lain untuk menjalankan apa-apa kegiatan sedemikian sama ada di bawah kawalan atau kawalan separa oleh Majlis atau secara bebas, dan untuk memberikan bantuan kepada badan-badan atau orang lain yang ternyata kepada Majlis mempunyai kemudahan untuk menjalankan apa-apa kegiatan yang sedemikian, termasuklah pemberian bantuan kewangan dengan cara pinjaman atau selainnya; (c) untuk menjalankan apa-apa kegiatan sedemikian bersama badan-badan atau orang-orang lain, termasuklah jabatan-jabatan atau pihak-pihak berkuasa Kerajaan Persekutuan atau mana-mana Negeri, atau sebagai ejen pengurus atau selainnya bagi pihak Kerajaan Negeri;

(d) untuk melabur dalam apa-apa pelaburan yang dibenarkan sebagaimana yang ditakrifkan oleh Akta Pemegang Amanah 1949 [Akta 208], dan melupuskan pelaburan itu atas apa-apa terma dan syarat yang ditentukan oleh Majlis;

(e) untuk menubuhkan apa-apa skim bagi pemberian pinjaman daripada Baitulmal kepada individu beragama Islam bagi pendidikan tinggi;

(f) untuk menubuhkan dan menyenggarakan sekolah-sekolah Islam dan institusi-institusi latihan dan penyelidikan Islam;

(g) untuk menubuhkan, mengurus dan mengawal rumah-rumah kebajikan untuk anak yatim; dan

(h) untuk melakukan segala perbuatan yang difikirkan oleh Majlis dikehendaki atau suaimanfaat.

Majlis boleh, dengan kelulusan Duli Yang Maha Mulia Sultan dari semasa ke semasa dengan perintah yang disiarkan dalam Warta menubuhkan perbadanan dengan apa-apa nama yang pada pendapat Majlis adalah sesuai untuk menjalankan dan dipertanggungjawabkan dengan, bertindak dan menguruskan apa-apa projek, skim atau pengusahaan yang telah dirancangkan atau dijalankan oleh Majlis dalam melaksanakan kewajipan-kewajipan atau kuasa-kuasanya di bawah seksyen 7.

Apabila Majlis menubuhkan suatu perbadanan di bawah
subseksyen (1), Majlis hendaklah, dengan kelulusan Duli Yang
Maha Mulia Sultan, melalui perintah yang sama atau perintah
yang lain membuat peruntukan berhubung dengan perbadanan itu yang menetapkan—

(a) kewajipan, kuasa dan hak perbadanan itu;

(b) sistem pengurusan perbadanan itu; dan

(c) hubungan di antara perbadanan dengan majlis dan hak
majlis untuk mengawal perbadanan itu.

Peruntukan-peruntukan Jadual Kedua hendaklah terpakai bagi sesuatu perbadanan yang ditubuhkan oleh Majlis di bawah subseksyen (1).

Majlis boleh, dengan kelulusan Duli Yang Maha Mulia Sultan, menubuhkan syarikat di bawah Akta Syarikat 1965 [Akta 125] untuk menjalankan apa-apa aktiviti Majlis dalam melaksanakan kewajipan-kewajipan atau kuasa-kuasanya di bawah seksyen 7.

Tiap-tiap syarikat yang ditubuhkan atau berupa sebagai
ditubuhkan oleh Majlis di bawah Akta Syarikat 1965 sebelum
seksyen ini mula berkuat kuasa hendaklah disifatkan telah ditubuhkan dengan sah dan hendaklah wujud seolah-olah ia telah ditubuhkan oleh Majlis di bawah subseksyen (1).

Apa-apa pembiayaan atau bantuan kewangan yang diberikan
oleh Majlis kepada sesuatu syarikat yang disebut dalam subseksyen (2) hendaklah disifatkan telah diberikan dengan sah di bawah subseksyen 7(2).

Majlis boleh, dengan kelulusan Majlis Mesyuarat Kerajaan
Negeri dan atas terma-terma dan syarat-syarat sebagaimana yang ditentukan oleh Majlis Mesyuarat Kerajaan Negeri, meminjam apa-apa jumlah wang yang mungkin diperlukannya untuk menunaikan mana-mana fungsinya di bawah Enakmen ini.

Jumlah-jumlah wang yang dipinjam menurut kuasa subseksyen (1) hendaklah dibayar ke dalam Baitulmal.

Duli Yang Maha Mulia Sultan hendaklah melantik mana-
mana orang yang layak dan sesuai menjadi Mufti dan Timbalan Mufti bagi Negeri Selangor.

Pelantikan Mufti dan Timbalan Mufti hendaklah disiarkan
dalam Warta.

Apabila seksyen ini mula berkuat kuasa, orang yang menjadi
Mufti dan Timbalan Mufti bagi Negeri Selangor sebelum sahaja seksyen ini mula berkuat kuasa hendaklah disifatkan telah dilantik di bawah seksyen ini sebagai Mufti dan Timbalan Mufti bagi Negeri Selangor dan hendaklah terus memegang jawatan itu.

Mufti hendaklah membantu dan menasihati Duli Yang Maha
Mulia Sultan berkenaan dengan semua perkara Hukum Syarak, dan dalam semua perkara sedemikian hendaklah menjadi pihak berkuasa utama di Negeri Selangor selepas Duli Yang Maha Mulia Sultan, kecuali jika diperuntukkan selainnya dalam Enakmen ini.

Maka hendaklah ada suatu jawatankuasa bernama Jawatankuasa Fatwa.

Jawatankuasa hendaklah terdiri daripada—

(a) Mufti, sebagai Pengerusi;

(b) Timbalan Mufti;

(c) Penasihat Undang-Undang Negeri;

(d) dua orang anggota Majlis yang dinamakan oleh Majlis;

(e) seorang pegawai dari Jabatan Agama Islam Selangor yang mahir dalam Hukum Syarak yang akan dilantik oleh Majlis;

(f) tidak kurang daripada dua orang dan tidak lebih daripada tujuh orang yang layak dan sesuai, yang dilantik oleh Majlis; dan

(g) seorang pegawai dari Jabatan Mufti yang dilantik oleh Majlis, sebagai Setiausaha.

Mana-mana orang yang, sebelum sahaja seksyen ini mula
berkuat kuasa, menjadi anggota Jawatankuasa Perunding Hukum Syara’ yang ditubuhkan di bawah Enakmen terdahulu hendaklah tertakluk kepada subseksyen (4), disifatkan telah dinamakan atau dilantik menjadi anggota Jawatankuasa Fatwa dan hendaklah menjadi anggota Jawatankuasa Fatwa sehingga tempoh pelantikannya di bawah Enakmen yang terdahulu itu tamat.

Jawatankuasa Fatwa boleh, tertakluk kepada Enakmen ini,
memutuskan segala persoalan berhubungan dengan tatacara dan amalannya.

Tertakluk kepada seksyen 51, Jawatankuasa Fatwa hendaklah,
atas perintah Duli Yang Maha Mulia Sultan, dan bolehlah atas
kehendaknya sendiri atau atas permintaan oleh mana-mana orang yang dibuat melalui surat yang dialamatkan kepada Mufti, menyediakan suatu fatwa atas apa-apa persoalan yang belum muktamad atau yang menimbulkan kontroversi berhubungan dengan Hukum Syarak.

Sebelum Jawatankuasa Fatwa membuat fatwa, Mufti boleh
menyebabkan supaya kajian atau penyelidikan dijalankan sebagaimana yang diarahkan olehnya dan kertas kerja disediakan.

Apabila Jawatankuasa bercadang hendak membuat fatwa Mufti hendaklah memanggil suatu mesyuarat Jawatankuasa Fatwa bagi maksud membincangkan fatwa yang dicadangkan itu.

Selepas fatwa disediakan oleh Jawatankuasa Fatwa, Mufti hendaklah, bagi pihak dan atas nama Jawatankuasa Fatwa,
mengemukakan fatwa yang disediakan itu kepada Majlis.

Majlis boleh, selepas menimbang teliti fatwa itu, membuat
syor kepada Duli Yang Maha Mulia Sultan untuk mendapatkan perkenannya bagi penyiaran fatwa itu dalam Warta.

Syor yang dibuat di bawah subseksyen (4) hendaklah disertakan dengan memorandum penjelasan dan ulasan daripada Majlis jika Majlis berpendapat penjelasan dan ulasan itu perlu.

Apabila fatwa itu telah diperkenankan oleh Duli Yang Maha
Mulia Sultan, Majlis hendaklah memaklumkan kepada Kerajaan Negeri tentang fatwa itu dan selepas itu hendaklah menyebabkan fatwa itu disiarkan dalam Warta.

Sesuatu fatwa yang disiarkan dalam Warta hendaklah disertakan dengan pernyataan bahawa fatwa itu dibuat di bawah seksyen ini.

Sesuatu fatwa hendaklah disiarkan dalam bahasa kebangsaan
dalam tulisan rumi, tetapi teks fatwa itu dalam tulisan jawi boleh juga disiarkan.

Apa-apa pernyataan yang dibuat oleh Jawatankuasa Fatwa
tidak boleh diambil sebagai fatwa melainkan jika pernyataan itu disiarkan dalam Warta menurut subseksyen (6).

Apabila disiarkan dalam Warta, sesuatu fatwa hendaklah
mengikat tiap-tiap orang Islam yang berada di Negeri Selangor sebagai ajaran agamanya dan hendaklah menjadi kewajipannya di sisi agama Islam untuk mematuhi dan berpegang dengan fatwa itu, melainkan jika dia dibenarkan oleh Hukum Syarak untuk tidak mengikut fatwa itu dalam perkara-perkara amalan peribadi.

Sesuatu fatwa hendaklah diiktiraf oleh semua Mahkamah di
dalam Negeri Selangor tentang semua perkara yang dinyatakan dalamnya.

Jawatankuasa Fatwa boleh meminda, mengubahsuaikan atau membatalkan mana-mana fatwa yang telah disiarkan dalam Warta di bawah Enakmen ini, atau di bawah Enakmen terdahulu.

Sesuatu pindaan, ubahsuaian atau pembatalan sesuatu fatwa
hendaklah disifatkan sebagai suatu fatwa dan peruntukan-peruntukan seksyen 48, kecuali subseksyen 48(7), hendaklah terpakai baginya.

Sesuatu pindaan, ubahsuaian atau pembatalan sesuatu fatwa
yang disiarkan dalam Warta hendaklah disertakan dengan pernyataan bahawa fatwa itu dibuat di bawah subseksyen (1).

Walau apa pun kuasa Jawatankuasa Fatwa di bawah seksyen
47, apabila Jawatankuasa Fatwa mendapati bahawa suatu fatwa yang dicadangkan dibuat adalah berkaitan dengan perkara-perkara yang menyentuh kepentingan nasional, Jawatankuasa Fatwa hendaklah menangguhkan perbincangannya tentang fatwa yang dicadangkan itu dan mengemukakan perkara itu kepada Majlis.

Selepas menimbang teliti perkara itu Majlis boleh membuat
syor kepada Duli Yang Maha Mulia Sultan untuk mendapat
perkenannya supaya fatwa yang dicadangkan itu dirujukkan kepada Jawatankuasa Fatwa Kebangsaan, melalui Majlis Raja-Raja.

Tanpa menjejaskan keluasan subseksyen (1), suatu fatwa
adalah dianggap berkaitan dengan perkara-perkara yang menyentuh kepentingan nasional jika persoalan itu ada hubungan dengan apa-apa perkara, dasar, program atau aktiviti yang secara langsung menyentuh kepentingan Kerajaan Persekutuan, Kerajaan Negeri atau mana-mana kementerian, jabatan atau agensi-agensinya.

Jika Duli Yang Maha Mulia Sultan memberikan perkenannya
di bawah subseksyen (2), Majlis hendaklah, sebelum fatwa itu
dirujukkan kepada Jawatankuasa Fatwa Kebangsaan, memaklumkan kepada Kerajaan Negeri tentang perujukan itu.

Apabila sesuatu fatwa yang dicadangkan telah dirujukkan
kepada Jawatankuasa Fatwa Kebangsaan, Jawatankuasa itu hendaklah mengemukakan nasihat dan syornya kepada Majlis Raja-Raja mengikut subseksyen (2) tentang perkara itu.

Jika Jawatankuasa Fatwa Kebangsaan menasihatkan atau
mengesyorkan supaya fatwa yang dicadangkan itu dibuat, dengan atau tanpa ubahsuaian yang disyorkan olehnya, atau menasihatkan atau mengesyorkan suatu fatwa lain tentang perkara yang sama dan Majlis Raja-Raja telah bersetuju dengan nasihat dan syor Jawatankuasa Fatwa Kebangsaan itu, maka Majlis hendaklah menimbang nasihat dan syor itu dan selepas itu bolehlah menyebabkan
supaya fatwa mengikut nasihat dan syor itu disiarkan dalam Warta tanpa apa-apa pindaan atau ubahsuaian dan peruntukan-peruntukan seksyen 48, kecuali subseksyen 48(7), hendaklah terpakai baginya.

Sesuatu fatwa yang disiarkan dalam Warta hendaklah disertakan dengan pernyataan bahawa fatwa itu dibuat di bawah seksyen ini.

Jawatankuasa Fatwa hendaklah menerima pakai apa-apa
nasihat dan syor Jawatankuasa Fatwa Kebangsaan yang menyentuh perbuatan atau amalan yang dipersetujui oleh Majlis Raja-Raja merupakan perbuatan atau amalan yang meliputi seluruh Persekutuan menurut Fasal 2(b) Perkara 38 Perlembagaan Persekutuan.

Nasihat atau syor yang diterima pakai menurut kuasa
subseksyen (1) hendaklah disifatkan sebagai fatwa dan seksyen 48, kecuali subseksyen 48(7), hendaklah terpakai baginya.

Sesuatu fatwa yang disiarkan dalam Warta hendaklah
disertakan dengan pernyataan bahawa fatwa itu dibuat di bawah seksyen ini.

Jika dalam mana-mana Mahkamah selain Mahkamah Syariah,
apa-apa persoalan Hukum Syarak perlu diputuskan, Mahkamah itu boleh meminta pendapat Jawatankuasa Fatwa tentang persoalan itu, dan Mufti boleh memperakukan pendapat Jawatankuasa Fatwa itu kepada Mahkamah yang membuat permintaan itu.

Dalam mengeluarkan apa-apa fatwa di bawah seksyen 48 atau memperakukan apa-apa pendapat di bawah seksyen 53
Jawatankuasa Fatwa hendaklah pada lazimnya mengikut qaul
muktamad (pendapat-pendapat yang diterima) Mazhab Syafie.

Jika Jawatankuasa Fatwa berpendapat bahawa dengan mengikut qaul muktamad Mazhab Syafie suatu keadaan yang berlawanan dengan kepentingan awam akan terhasil, Jawatankuasa Fatwa bolehlah mengikut qaul muktamad Mazhab Hanafi, Maliki atau Hanbali.

Jika Jawatankuasa Fatwa berpendapat bahawa tiada satu
pun qaul muktamad daripada empat mazhab itu boleh diikuti tanpa membawa kepada keadaan yang berlawanan dengan kepentingan awam, Jawatankuasa Fatwa bolehlah membuat fatwa itu mengikut ijtihad tanpa terikat dengan qaul muktamad daripada mana-mana mazhab yang empat itu.

Duli Yang Maha Mulia Sultan, atas nasihat Majlis, boleh melalui pemberitahuan dalam Warta menubuhkan Mahkamah-Mahkamah Rendah Syariah bagi Negeri Selangor di tempat-tempat yang difikirkannya patut.

Duli Yang Maha Mulia Sultan, atas nasihat Majlis, boleh,
melalui pemberitahuan dalam Warta menubuhkan suatu Mahkamah Tinggi Syariah bagi Negeri Selangor.

Duli Yang Maha Mulia Sultan, atas nasihat Majlis boleh,
melalui pemberitahuan dalam Warta menubuhkan suatu Mahkamah Rayuan Syariah bagi Negeri Selangor.

Duli Yang Maha Mulia Sultan, atas nasihat Ketua Hakim
Syarie, boleh menetapkan secara bertulis suatu kod etika yang
mesti dipatuhi oleh semua Hakim Syarie dan Hakim Mahkamah Rayuan Syariah.

Duli Yang Maha Mulia Sultan, atas nasihat Majlis, boleh
melantik seorang Ketua Hakim Syarie.

Seseorang adalah layak dilantik di bawah subseksyen (1)
jika dia—

(a) seorang warganegara; dan

(b) selama tidak kurang daripada sepuluh tahun sebelum pelantikannya, telah memegang jawatan Hakim Mahkamah Tinggi Syariah atau Kadhi atau Pendaftar atau Pendakwa Syarie sesuatu Negeri atau pada suatu masa memegang mana-mana satu daripada jawatan itu dan pada masa yang lain memegang mana-mana yang lain pula.

Orang yang, sebelum sahaja seksyen ini mula berkuat kuasa,
memegang jawatan Ketua Hakim Syarie di bawah Enakmen terdahulu dan melaksanakan fungsi-fungsi kehakiman hendaklah, apabila seksyen ini mula berkuat kuasa, terus memegang jawatan Ketua Hakim Syarie seolah-olah dia telah dilantik di bawah subseksyen (1).

Pelantikan di bawah subseksyen (1) hendaklah disiarkan
dalam Warta.

Duli Yang Maha Mulia Sultan, atas nasihat Majlis dan Ketua Hakim Syarie, boleh melantik tujuh orang Islam untuk membentuk suatu panel tetap Hakim Mahkamah Rayuan Syariah.

Seseorang yang dilantik di bawah subseksyen (1) hendaklah
memegang jawatan selama tempoh tiga tahun dan boleh dilantik semula.

Tiap-tiap pelantikan di bawah subseksyen (1) hendaklah disiarkan dalam Warta.

Duli Yang Maha Mulia Sultan, selepas berunding dengan, atas nasihat Majlis, dan Ketua Hakim Syarie, boleh melantik Hakim-Hakim Mahkamah Tinggi Syariah.

Seseorang adalah layak dilantik di bawah subseksyen (1)
jika—

(a) dia seorang warganegara; dan

(b) dia—

(i) selama tidak kurang daripada sepuluh tahun sebelum pelantikannya, telah memegang jawatan Hakim Mahkamah Rendah Syariah atau Kadhi atau Pendaftar atau Pendakwa Syarie sesuatu Negeri atau pada suatu masa memegang mana-mana satu daripada jawatan itu dan pada masa yang lain memegang mana-mana yang lain pula; atau

(ii) selama tidak kurang dari sepuluh tahun sebelum pelantikannya telah menjadi Peguam Syarie sesuatu Negeri atau pada suatu masa sebelum itu di mana-mana Negeri.

Orang yang, sebelum sahaja seksyen ini mula berkuat kuasa,
memegang jawatan Hakim Mahkamah Tinggi Syariah di bawah Enakmen terdahulu dan melaksanakan fungsi-fungsi kehakiman hendaklah, apabila seksyen ini mula berkuat kuasa, terus memegang jawatan sebagai Hakim Mahkamah Tinggi Syariah seolah-olah dia telah dilantik di bawah subseksyen (1).

Tiap-tiap pelantikan di bawah subseksyen (1) hendaklah disiarkan dalam Warta.

Duli Yang Maha Mulia Sultan, atas nasihat Ketua Hakim
Syarie, boleh melantik, daripada kalangan anggota perkhidmatan awam am Negeri atau perkhidmatan bersama, Hakim-Hakim Mahkamah Rendah Syariah.

Tiap-tiap pelantikan di bawah subseksyen (1) hendaklah disiarkan dalam Warta.

Duli Yang Maha Mulia Sultan, atas nasihat Ketua Hakim
Syarie, boleh melantik, daripada kalangan anggota perkhidmatan awam am Negeri atau perkhidmatan bersama seorang Ketua Pendaftar Mahkamah Rayuan Syariah, Pendaftar Mahkamah Tinggi Syariah dan Penolong-Penolong Pendaftar Mahkamah Rendah Syariah.

Mahkamah Tinggi Syariah hendaklah mempunyai bidang
kuasa di seluruh Negeri Selangor dan hendaklah diketuai oleh
seorang Hakim Mahkamah Tinggi Syariah.

Walau apa pun subseksyen (1), Ketua Hakim Syarie boleh
bersidang sebagai Hakim Mahkamah Tinggi Syariah dan mengetuai Mahkamah itu.

Mahkamah Tinggi Syariah hendaklah—

(a) dalam bidang kuasa jenayahnya, membicarakan apa-apa kesalahan yang dilakukan oleh seseorang orang Islam dan boleh dihukum di bawah Enakmen Jenayah Syariah (Selangor) 1995 [En. No. 9/1995] atau di bawah mana-mana undang-undang bertulis lain yang sedang berkuat kuasa yang menetapkan kesalahan-kesalahan terhadap rukun-rukun agama Islam, dan boleh mengenakan apa-apa hukuman yang diperuntukkan bagi kesalahan itu; dan

(b) dalam bidang kuasa malnya, mendengar dan memutuskan semua tindakan dan prosiding jika semua pihak dalam tindakan atau prosiding itu adalah orang Islam dan tindakan atau prosiding itu adalah berhubungan dengan—

(i) pertunangan, perkahwinan, ruju’, perceraian, pembubaran perkahwinan (fasakh), nusyuz, atau pemisahan kehakiman (faraq) atau apa-apa perkara yang berkaitan dengan perhubungan antara suami isteri;

(ii) apa-apa pelupusan atau tuntutan harta yang berbangkit daripada mana-mana perkara yang dinyatakan dalam subperenggan (i);

(iii) nafkah orang-orang tanggungan, kesahtarafan, atau penjagaan atau jagaan (hadhanah) budak-budak;

(iv) pembahagian atau tuntutan harta sepencarian;

(v) wasiat atau alang semasa marad-al-maut;

(vi) alang semasa hidup, atau penyelesaian yang dibuat tanpa balasan yang memadai dengan wang atau nilaian wang, oleh seorang orang Islam;

(vii) wakaf atau nazr;

(viii) pembahagian dan pewarisan harta berwasiat atau tak berwasiat;

(ix) penentuan orang-orang yang berhak kepada bahagian harta pusaka seseorang si mati yang beragama Islam atau bahagian-bahagian yang kepadanya masing-masing orang itu berhak;

(x) pengisytiharan bahawa seseorang itu bukan lagi
orang Islam;

(xi) pengisytiharan bahawa seseorang yang telah mati itu ialah seorang Islam atau sebaliknya pada masa kematiannya; dan

(xii) pentadbiran masjid-masjid; dan

(xiii) perkara-perkara lain yang berkenaan dengannya bidang kuasa diberikan oleh mana-mana undang-undang bertulis.

Sesuatu Mahkamah Rendah Syariah hendaklah mempunyai
bidang kuasa di seluruh Negeri Selangor dan hendaklah diketuai oleh seorang Hakim Mahkamah Rendah.

Mahkamah Rendah Syariah hendaklah—

(a) dalam bidang kuasa jenayahnya, membicarakan apa-apa kesalahan yang dilakukan oleh seseorang orang Islam di bawah Enakmen Jenayah Syariah (Selangor) 1995 atau mana-mana undang-undang bertulis lain yang menetapkan kesalahan-kesalahan terhadap rukun-rukun agama Islam yang baginya hukuman maksimum yang diperuntukkan oleh Enakmen atau mana-mana undang-undang bertulis itu tidak melebihi tiga ribu ringgit, atau pemenjaraan selama tempoh dua tahun atau kedua-duanya, dan boleh mengenakan mana-mana hukuman yang diperuntukkan bagi kesalahan itu; dan

(b) dalam bidang kuasa malnya, mendengar dan memutuskan semua tindakan dan prosiding yang Mahkamah Tinggi Syariah diberi kuasa untuk mendengar dan memutuskannya, jika amaun atau nilai hal perkara yang dipertikaikan itu tidak melebihi seratus ribu ringgit atau tidak dapat dianggarkan dengan wang (tidak termasuk tuntutan hadhanah atau harta sepencarian).

Duli Yang Maha Mulia Sultan boleh dari semasa ke semasa melalui perintah yang disiarkan dalam Warta memperluaskan bidang kuasa mal Mahkamah Rendah Syariah.

Rayuan boleh dibuat kepada Mahkamah Tinggi Syariah
daripada apa-apa keputusan sesuatu Mahkamah Rendah Syariah—

(a) dalam bidang kuasa jenayahnya, oleh pihak pendakwa atau oleh orang yang telah disabitkan, dan rayuan itu boleh sama ada terhadap pembebasan, sabitan atau hukuman atau mana-mana daripadanya;

(b) dalam bidang kuasa malnya—

(i) oleh mana-mana orang yang terkilan dengan
keputusan itu, jika amaun yang dituntut itu tidak
kurang daripada satu ribu ringgit;

(ii) dalam semua kes yang melibatkan apa-apa keputusan mengenai taraf diri, oleh mana-mana orang yang terkilan dengan keputusan itu;

(iii) dalam semua kes yang berhubungan dengan nafkah orang-orang tanggungan, oleh mana-mana orang yang terkilan dengan keputusan itu, dengan syarat tiada rayuan boleh dibuat terhadap keputusan yang telah dibuat dengan persetujuan; dan

(c) dalam apa-apa kes lain, jika Mahkamah Tinggi Syariah memberikan kebenaran untuk merayu.

Dalam mana-mana rayuan, Mahkamah Tinggi Syariah boleh—

(a) dalam perkara jenayah, menolak rayuan, mensabitkan dan menghukum pihak yang merayu, memerintahkan Mahkamah perbicaraan memanggil pembelaan atau membuat siasatan lanjut, menambah atau meminda hukuman, memerintahkan perbicaraan semula, atau meminda, atau mengakaskan apa-apa perintah Mahkamah perbicaraan; dan

(b) dalam perkara mal, mengesahkan, mengakaskan atau mengubah keputusan Mahkamah perbicaraan, menjalankan mana-mana kuasa yang boleh dijalankan oleh Mahkamah perbicaraan, membuat apa-apa perintah yang sepatutnya dibuat oleh Mahkamah perbicaraan, atau memerintahkan perbicaraan semula.

Suatu rayuan atau permohonan bagi mendapatkan kebenaran untuk merayu di bawah perenggan 63(1)(c) hendaklah dibuat kepada Mahkamah Tinggi Syariah mengikut apa-apa cara yang ditetapkan, tetapi dalam apa-apa keadaan hendaklah dalam tempoh empat belas hari dari tarikh penghakiman, perintah atau keputusan yang berkenaan dengannya permohonan itu dibuat atau, dalam keadaan apabila pemohon tidak mengetahuinya pada tarikh itu dan tidak dengan menjalankan usaha yang munasabah dapat mengetahuinya, dalam tempoh empat belas hari dari tarikh penghakiman, perintah, atau keputusan itu sampai kepada pengetahuannya.

Mahkamah Tinggi Syariah, apabila mendengar mana-mana
permohonan bagi mendapatkan kebenaran untuk merayu, boleh atas alasan khas melanjutkan masa untuk merayu, walaupun masanya telah tamat.

Jika dalam penjalanan mana-mana prosiding yang berhubungan dengan pentadbiran atau pembahagian harta pusaka seseorang si mati yang beragama Islam, mana-mana mahkamah atau pihak berkuasa, selain Mahkamah Tinggi Syariah atau suatu Mahkamah Rendah Syariah, mempunyai kewajipan untuk menentukan—

(a) orang-orang yang berhak mendapat bahagian dalam harta pusaka itu; atau

(b) bahagian-bahagian yang kepadanya masing-masing orang itu berhak,

Mahkamah Syariah boleh, atas permohonan mana-mana orang yang menuntut bahawa dia menjadi benefisiari atau wakilnya, dan setelah dibayar olehnya fi yang ditetapkan, memperakukan fakta-fakta yang didapati oleh Mahkamah Syariah itu dan pendapat Mahkamah Syariah itu tentang orang-orang yang berhak atau bahagian-bahagian itu.

Mahkamah Tinggi Syariah hendaklah mempunyai bidang
kuasa pengawasan dan penyemakan ke atas semua Mahkamah Rendah Syariah dan boleh, jika tampak perlu oleh Mahkamah Tinggi Syariah itu demi kepentingan keadilan, sama ada atas kehendaknya sendiri atau atas kehendak mana-mana pihak atau orang yang berkepentingan, pada mana-mana peringkat dalam apa-
apa perkara atau prosiding, sama ada mal atau jenayah, dalam mana-mana Mahkamah Rendah Syariah, memanggil dan memeriksa mana-mana rekod tentang perkara atau prosiding itu dan boleh memberikan apa-apa arahan yang dikehendaki demi keadilan.

Apabila Mahkamah Tinggi Syariah memanggil rekod sesuatu
perkara atau prosiding di bawah subseksyen (1), semua prosiding dalam Mahkamah Rendah Syariah tentang perkara atau prosiding itu hendaklah digantung sementara menanti perintah selanjutnya daripada Mahkamah Tinggi Syariah.

Mahkamah Rayuan Syariah hendaklah mempunyai bidang
kuasa untuk mendengar dan memutuskan apa-apa rayuan terhadap apa-apa keputusan yang dibuat oleh Mahkamah Tinggi Syariah dalam menjalankan bidang kuasa asalnya.

Apabila suatu rayuan daripada sesuatu keputusan Mahkamah Rayuan Syariah telah diputuskan oleh Mahkamah Tinggi Syariah, Mahkamah Rayuan Syariah boleh atas permohonan mana-mana pihak memberikan kebenaran untuk diputuskan olehnya sendiri apa-apa persoalan undang-undang berkepentingan awam yang telah timbul dalam penjalanan rayuan itu dan yang keputusannya oleh Mahkamah Tinggi Syariah telah menyentuh keputusan rayuan itu.

Apabila kebenaran telah diberikan oleh Mahkamah Rayuan
Syariah, ia hendaklah mendengar dan memutuskan persoalan yang dibenarkan dirujukkan bagi keputusannya dan membuat apa-apa perintah yang boleh dibuat oleh Mahkamah Tinggi Syariah, dan yang difikirkannya adil bagi pemberesan rayuan itu.

Mahkamah Rayuan Syariah hendaklah mempunyai bidang
kuasa pengawasan dan penyemakan ke atas Mahkamah Tinggi Syariah dan boleh, jika didapati perlu olehnya demi kepentingan keadilan, sama ada atas kehendaknya sendiri atau atas kehendak mana-mana pihak atau orang yang berkepentingan, pada mana-mana peringkat dalam apa-apa perkara atau prosiding, sama ada mal atau jenayah, dalam Mahkamah Tinggi Syariah, memanggil dan memeriksa mana-mana rekod tentang perkara atau prosiding itu dan boleh memberikan apa-apa arahan yang dikehendaki demi keadilan.

Apabila Mahkamah Rayuan Syariah memanggil rekod tentang
apa-apa perkara atau prosiding di bawah subseksyen (1), semua prosiding dalam Mahkamah Tinggi Syariah tentang perkara atau prosiding itu hendaklah digantung sementara menanti perintah selanjutnya daripada Mahkamah Rayuan Syariah.

Sesuatu rayuan dalam Mahkamah Rayuan Syariah hendaklah
didengar dan dibereskan oleh seorang pengerusi dan dua orang lain yang ditentukan oleh Ketua Hakim Syarie daripada kalangan anggota panel tetap Hakim Mahkamah Rayuan Syariah yang dilantik di bawah seksyen 57.

Walau apa pun seksyen 55, Ketua Hakim Syarie boleh melantik mana-mana Hakim Mahkamah Tinggi Syariah untuk menjadi seorang anggota Mahkamah Rayuan Syariah bagi mana-mana prosiding yang tertentu jika Ketua Hakim Syarie berpendapat wajar berbuat demikian.

Ketua Hakim Syarie hendaklah menjadi pengerusi tiap-tiap
prosiding Mahkamah Rayuan Syariah, melainkan—

(a) jika rayuan dalam Mahkamah Rayuan Syariah itu ialah terhadap keputusan Ketua Hakim Syarie yang telah bersidang sebagai Hakim Mahkamah Tinggi Syariah; atau

(b) jika Ketua Hakim Syarie tidak dapat menjadi pengerusi kerana apa-apa sebab lain,

Ketua Hakim Syarie hendaklah melantik Hakim yang paling kanan antara Hakim Mahkamah Rayuan Syariah untuk menjadi pengerusi.

Rayuan hendaklah diputuskan mengikut pendapat majoriti
Mahkamah Rayuan Syariah.

Jika, dalam penjalanan apa-apa prosiding dalam sesuatu
rayuan atau pada bila-bila masa sebelum diumumkan penghakiman, mana-mana Hakim Mahkamah Rayuan Syariah yang mendengar prosiding itu tidak dapat, kerana sakit atau apa-apa sebab lain, untuk hadir dan menyelesaikan prosiding itu atau selainnya menjalankan fungsinya sebagai Hakim Mahkamah itu maka, jika kedua-dua pihak bersetuju, pendengaran itu hendaklah diteruskan
dan penghakiman atau penghakiman yang ditangguhkan, mengikut mana-mana yang berkenaan, hendaklah diberikan oleh dua orang Hakim Mahkamah yang ada itu, dan bagi maksud-maksud rayuan itu, Mahkamah hendaklah disifatkan telah dianggotai dengan sempurna.

Dalam mana-mana kes seperti yang tersebut dalam subseksyen (1), jika tiada keputusan sebulat suara oleh kedua-dua hakim yang ada, rayuan itu hendaklah didengar semula.

Jika di bawah subseksyen (1) kedua-dua pihak tidak
memberikan persetujuan mereka, atau lebih daripada seorang Hakim tidak dapat, kerana sakit atau apa-apa sebab lain, untuk hadir dan menyelesaikan prosiding itu atau selainnya menjalankan fungsi mereka sebagai Hakim Mahkamah itu, rayuan itu hendaklah didengar semula.

Semua perbicaraan dalam Mahkamah Syariah hendaklah,
tertakluk kepada mana-mana undang-undang bertulis lain dan subseksyen (2), terbuka kepada orang ramai.

Walau apa pun subseksyen (1), Mahkamah boleh memerintahkan keseluruhan atau mana-mana bahagian sesuatu perbicaraan diadakan dalam Mahkamah tertutup jika Mahkamah itu berpuas hati bahawa perbicaraan dalam Mahkamah tertutup adalah perlu atau suaimanfaat demi kepentingan keadilan atau kesopanan.

Bahasa Melayu hendaklah menjadi bahasa bagi semua prosiding Mahkamah Syariah dan semua dokumen serta nota prosiding boleh menggunakan tulisan rumi atau jawi.

Tiada keputusan Mahkamah Rendah Syariah, Mahkamah
Tinggi Syariah atau Mahkamah Rayuan Syariah boleh melibatkan mana-mana hak atau harta seseorang bukan Islam.

Bagi mengelakkan keraguan, maka dengan ini ditegaskan
bahawa seseorang Islam hendaklah untuk setiap masa diiktiraf dan diperlakukan sebagai seseorang Islam melainkan jika suatu perisytiharan telah dibuat oleh Mahkamah Syariah bahawa ia tidak lagi beragama Islam.

Jika Mahkamah Syariah dalam mana-mana Negeri di
Malaysia mengeluarkan waran atau saman, mengikut mana-mana yang berkenaan, di bawah peruntukan undang-undang yang berkuat kuasa dalam Negeri itu untuk dilaksanakan ke atas atau disampaikan kepada seseorang yang berada atau dipercayai berada dalam Negeri Selangor, maka mana-mana Hakim Syarie boleh mengesahkan waran
atau saman itu dengan menandatanganinya dan waran atau saman itu boleh dilaksanakan atau disampaikan kepada orang itu seolah-olah waran atau saman itu telah dikeluarkan oleh Mahkamah Syariah dalam Negeri Selangor menurut peruntukan Enakmen ini.

Jika Mahkamah Syariah dalam Negeri Selangor mengeluarkan waran yang memberikan kuasa untuk menangkap mana-mana orang, atau saman yang memanggil mana-mana orang supaya hadir di Mahkamah Syariah, dan orang itu berada atau dipercayai berada
dalam mana-mana Negeri lain di Malaysia dan waran atau saman itu telah dilaksanakan atau disampaikan kepada orang itu menurut mana-mana undang-undang yang berkuat kuasa dalam Negeri itu, maka waran atau saman itu hendaklah bagi maksud Enakmen ini disifatkan telah dilaksanakan atau disampaikan dengan sah seolah-olah pelaksanaan atau penyampaian itu telah dilaksanakan atau disempurnakan dalam Negeri Selangor.

Jika Mahkamah Syariah dalam mana-mana Negeri di Malaysia membuat satu perintah atau penghakiman di bawah peruntukan undang-undang yang berkuat kuasa dalam Negeri itu terhadap seseorang dan orang itu berada atau dipercayai berada dalam Negeri Selangor, maka Hakim Syarie, jika dia berpuas hati bahawa perintah atau penghakiman itu telah dikeluarkan dengan sempurna oleh
suatu Mahkamah yang kompeten dalam mana-mana Negeri di Malaysia, boleh mengendorskan perintah atau penghakiman itu dan perintah atau penghakiman itu bolehlah kemudiannya dilaksanakan atau disampaikan, mengikut mana-mana yang berkenaan, seolah-olah perintah atau penghakiman itu telah dikeluarkan dengan sah oleh Mahkamah Syariah dalam Negeri Selangor menurut peruntukan Enakmen ini.

Tiada seorang pun Hakim Mahkamah Rayuan Syariah atau
Hakim Syarie boleh didakwa di mana-mana Mahkamah Syariah atau Mahkamah Sivil bagi sesuatu perbuatan yang dilakukan atau diperintahkan olehnya supaya dilakukan dalam menjalankan tugas kehakimannya, sama ada dalam had bidang kuasanya atau tidak, dan tiada apa-apa perintah bagi kos boleh dibuat terhadapnya, dengan syarat bahawa dia pada masa itu dengan suci hati percaya bahawa dia mempunyai bidang kuasa untuk melakukan atau memerintahkan perbuatan itu.

Tiada pegawai mana-mana Mahkamah atau mana-mana orang lain yang terikat untuk melaksanakan waran atau perintah yang sah di sisi undang-undang yang dikeluarkan oleh Hakim Mahkamah Rayuan Syariah atau Hakim Syarie boleh didakwa dalam mana-mana Mahkamah Syariah atau Mahkamah Sivil melaksanakan waran atau perintah itu.

Maka hendaklah ada suatu Jawatankuasa Kaedah Mahkamah
Syariah bagi membuat kaedah-kaedah tentang tatacara Mahkamah Rayuan Syariah, Mahkamah Tinggi Syariah dan Mahkamah Rendah Syariah.

Jawatankuasa Kaedah Mahkamah Syariah hendaklah terdiri
daripada—

(a) Ketua Hakim Syarie, sebagai pengerusi;

(b) Penasihat Undang-Undang Negeri atau wakilnya; dan

(c) orang-orang yang berikut yang dilantik oleh Ketua Hakim Syarie:

(i) seorang Hakim Mahkamah Rayuan Syariah;

(ii) seorang Hakim Mahkamah Tinggi Syariah;

(iii) seorang Hakim Mahkamah Rendah Syariah;

(iv) seorang Peguam Syarie; dan

(v) seorang pegawai undang-undang yang berkhidmat dengan Biro Bantuan Guaman yang ditubuhkan di bawah Akta Bantuan Guaman 1971 [Akta 26].

Pendaftar hendaklah menjadi setiausaha kepada Jawatankuasa Kaedah Mahkamah Syariah dan hendaklah bertanggungjawab bagi melaksanakan keputusan-keputusan jawatankuasa itu.

Jawatankuasa Kaedah Mahkamah Syariah boleh menentukan
tatacaranya sendiri.

Semua kaedah yang dibuat oleh Jawatankuasa Kaedah
Mahkamah Syariah hendaklah disiarkan dalam Warta.

Kehendak-kehendak yang berikut hendaklah dipatuhi bagi
pemelukan sah agama Islam oleh seseorang;

(a) orang itu mestilah mengucapkan dua kalimah Syahadah dalam bahasa Arab secara yang semunasabahnya jelas;

(b) pada masa dia mengucap dua kalimah Syahadah itu, orang itu mestilah sedar bahawa kalimah itu bermakna “Aku menjadi saksi bahawa tiada Tuhan melainkan Allah dan aku menjadi saksi bahawa Nabi Muhammad S.A.W. ialah Pesuruh Allah”; dan

(c) pengucapan itu mestilah dibuat dengan kerelaan hati orang itu sendiri.

Seseorang yang tiada dapat bercakap boleh, bagi maksud
memenuhi kehendak perenggan (1)(a), mengucapkan dua kalimah Syahadah dengan menggunakan isyarat yang menunjukkan makna yang dinyatakan dalam perenggan (1)(b).

Seseorang itu memeluk agama Islam dan menjadi seorang
orang Islam sebaik-baik sahaja dia habis mengucap dua kalimah Syahadah dengan syarat bahawa kehendak-kehendak seksyen 107 adalah dipenuhi; dan orang itu selepas itu disebut muallaf.

Dari saat pemelukannya, seseorang muallaf menjadi tertakluk
kepada tugas-tugas dan kewajipan-kewajipan yang sama seperti mana-mana orang Islam.

Majlis hendaklah melantik seorang Pendaftar Muallaf untuk
menyenggarakan suatu Daftar Muallaf dalam bentuk yang ditetapkan untuk pendaftaran muallaf.

Seseorang yang telah memeluk agama Islam boleh memohon kepada Pendaftar dalam borang yang ditetapkan untuk pendaftaran sebagai muallaf.

Jika Pendaftar berpuas hati bahawa kehendak-kehendak
seksyen 107 telah dipenuhi berkenaan dengan pemohon itu, Pendaftar boleh mendaftarkan pemelukan agama Islam oleh pemohon itu dengan mencatatkan dalam Daftar Muallaf nama pemohon itu dan butir-butir lain sebagaimana yang dikehendaki dalam Daftar Muallaf.

Pendaftar hendaklah juga menentukan tarikh pemelukan agama Islam oleh pemohon itu dan mencatatkan tarikh itu dalam Daftar Muallaf.

Untuk memuaskan hatinya tentang hakikat dan tarikh pemelukan agama Islam oleh pemohon, dan butir-butir lain yang hendak dicatatkan dalam Daftar Muallaf, Pendaftar boleh meminta apa-apa keterangan yang difikirkannya perlu; tetapi subseksyen ini tidak boleh ditafsirkan sebagai menghalang Pendaftar daripada hanya bergantung pada kata-kata pemohon setakat yang berkenaan dengan hakikat dan tarikh pemelukan agama Islam itu.

Jika Pendaftar tidak berpuas hati bahawa kehendak-kehendak
seksyen 107 telah dipenuhi berkenaan dengan pemohon itu, dia boleh membenarkan pemohon itu mengucap, di hadapannya atau di hadapan mana-mana pegawainya, dua kalimah Syahadah mengikut kehendak-kehendak seksyen 107.

Pendaftar hendaklah memberi tiap-tiap orang yang pemelukan agama Islam olehnya telah didaftarkan suatu Perakuan Memeluk Agama Islam dalam bentuk yang ditetapkan.

Perakuan Memeluk Agama Islam hendaklah menjadi bukti muktamad tentang fakta-fakta yang dinyatakan dalam Perakuan itu.

Seseorang yang telah memeluk agama Islam dan pemelukan
agama Islam itu telah didaftarkan dalam Daftar Muallaf hendaklah, bagi maksud mana-mana undang-undang Persekutuan atau Negeri, dan pada setiap masa diperlakukan sebagai orang Islam.

Seseorang yang pemelukan agama Islam olehnya telah didaftarkan di bawah undang-undang mana-mana Negeri hendaklah, bagi semua maksud di Negeri Selangor, dan bagi maksud penguatkuasaan peruntukan mana-mana undang-undang di Negeri Selangor, diperlakukan sebagai orang Islam.

Jika apa-apa persoalan timbul tentang sama ada seseorang itu
adalah seorang muallaf, dan orang itu tidak didaftarkan dalam Daftar Muallaf atau di bawah mana-mana undang-undang mana-mana Negeri sebagai seorang muallaf, persoalan itu hendaklah diputuskan berdasarkan kepada merit kes itu mengikut seksyen 107.

Mana-mana orang yang, dalam sesuatu permohonan untuk
pendaftaran di bawah seksyen 111, atau sebagai jawapan kepada apa-apa permintaan untuk mendapatkan maklumat atau keterangan yang dibuat oleh Pendaftar di bawah seksyen itu, dengan sengaja memberi Pendaftar apa-apa maklumat atau keterangan yang palsu atau yang mengelirukan adalah melakukan suatu kesalahan dan apabila disabitkan boleh didenda tidak melebihi satu ribu ringgit atau dipenjarakan selama tempoh tidak melebihi enam bulan atau kedua-duanya.

Majlis boleh membuat kaedah-kaedah bagi melaksanakan
peruntukan-peruntukan Bahagian ini.

Bagi maksud Bahagian ini, seseorang yang tidak beragama
Islam boleh memeluk agama Islam jika dia sempurna akal dan—

(a) sudah mencapai umur lapan belas tahun; atau

(b) jika dia belum mencapai umur lapan belas tahun, ibu dan bapa atau penjaganya mengizinkan pemelukan agama Islam olehnya.

Duli Yang Maha Mulia Sultan, atas nasihat Majlis, boleh
melantik seorang yang layak menjadi Hakim Mahkamah Tinggi Syariah untuk menjadi Ketua Pendakwa Syarie.

Ketua Pendakwa Syarie hendaklah mempunyai kuasa yang
boleh dijalankan menurut budi bicaranya bagi memulakan,
menjalankan atau memberhentikan apa-apa prosiding bagi sesuatu kesalahan di hadapan mana-mana Mahkamah Syariah.

Majlis boleh melantik orang-orang yang layak dan sesuai
daripada kalangan anggota perkhidmatan awam Negeri atau
perkhidmatan bersama menjadi Pendakwa-Pendakwa Syarie.

Pendakwa-Pendakwa Syarie hendaklah bertindak di bawah
kawalan am dan arahan Ketua Pendakwa Syarie dan boleh
menjalankan semua atau mana-mana hak dan kuasa yang diberikan kepada atau yang boleh dijalankan oleh Ketua Pendakwa Syarie, kecuali hak dan kuasa yang dinyatakan hendaklah dijalankan oleh Ketua Pendakwa Syarie sendiri.

Majlis boleh melantik daripada kalangan anggota perkhidmatan awam Negeri atau perkhidmatan bersama seorang Ketua Pegawai Penguatkuasa Agama dan Pegawai-Pegawai Penguatkuasa Agama untuk menjalankan penyiasatan kesalahan-kesalahan di bawah Enakmen ini atau di bawah mana-mana undang-undang bertulis lain yang menetapkan kesalahan-kesalahan terhadap rukun-rukun
agama Islam.

Tertakluk kepada subseksyen (2),(3) dan (4), Majlis boleh
menerima mana-mana orang yang mempunyai pengetahuan yang mencukupi tentang Hukum Syarak menjadi Peguam Syarie bagi mewakili pihak-pihak dalam apa-apa prosiding di dalam Mahkamah Syariah.

Majlis boleh, dengan kelulusan Duli Yang Maha Mulia Sultan,
membuat peraturan-peraturan untuk—

(a) mengadakan peruntukan bagi tatacara, kelayakan dan fi bagi penerimaan Peguam Syarie; dan

(b) mengawalselia, mengawal dan mengawasi kelakuan
Peguam Syarie.

Walau apa pun subseksyen (1)—

(a) mana-mana anggota Perkhidmatan Kehakiman dan
Perundangan; atau

(b) mana-mana orang yang dilantik di bawah seksyen 3 Akta Bantuan Guaman 1971,

boleh bertindak sebagai Peguam Syarie bagi mewakili mana-mana pihak dalam apa-apa prosiding dalam Mahkamah Syariah jika pihak itu boleh diwakili olehnya dalam Mahkamah Sivil menurut kuasa-kuasa di bawah Akta Prosiding Kerajaan 1956 [Akta 359] dan Akta Bantuan Guaman 1971 [Akta 26] atau mana-mana undang-undang
bertulis tanpa anggota atau orang itu perlu diterima masuk sebagai peguambela dan peguamcara di bawah Akta itu.

Walau apa pun subseksyen (1) dan (2), mana-mana orang
yang telah diterima menjadi seorang Peguam Syarie di bawah mana-mana undang-undang bertulis yang berkuat kuasa di mana-mana Negeri lain di Malaysia hendaklah diterima sebagai Peguam Syarie bagi Negeri Selangor apabila permohonan dibuat olehnya kepada Majlis dengan menyertakan keterangan yang menunjukkan bahawa dia telah diterima sebagai Peguam Syarie di Negeri lain itu.

Seseorang yang sebelum saja seksyen ini mula berkuat kuasa
telah diterima menjadi seorang Peguam Syarie di bawah Enakmen terdahulu hendaklah, tertakluk kepada Enakmen ini, disifatkan telah diterima menjadi seorang Peguam Syarie dan hendaklah berhak hadir di mana-mana Mahkamah Syariah bagi pihak mana-mana pihak kepada apa-apa prosiding di hadapan Mahkamah Syariah itu.

Walau apa pun apa-apa jua yang terkandung dalam mana-
mana undang-undang bertulis yang lain, tiada seorang pun, selain Peguam Syarie atau orang yang disebut dalam subseksyen (3), berhak hadir di dalam mana-mana Mahkamah Syariah bagi pihak mana-mana pihak kepada apa-apa prosiding di hadapannya.

Suatu kumpulan wang bernama Baitulmal adalah dengan ini ditubuhkan.

Baitulmal hendaklah terdiri daripada semua wang dan harta,
alih atau tak alih, yang menurut Hukum Syarak atau di bawah
Enakmen ini atau peraturan-peraturan atau kaedah-kaedah yang dibuat di bawahnya, terakru, atau disumbangkan oleh mana-mana orang, kepada Baitulmal.

Semua wang dan harta dalam Baitulmal hendaklah terletak
hak pada Majlis yang hendaklah mentadbirkan semua wang dan harta itu mengikut peraturan-peraturan yang dibuat di bawah Enakmen ini.

Walau apa pun peraturan yang disebut dalam subseksyen
(3), mana-mana pelaburan, aset atau kumpulan wang yang terletak hak pada Majlis boleh dijual, dihasilkan dan dilupuskan, dan hasil- hasil daripadanya boleh dilaburkan dari semasa ke semasa dalam mana-mana undang-undang bertulis yang sedang berkuat kuasa bagi pelaburan wang amanah dan Hukum Syarak.

Tertakluk kepada peruntukan-peruntukan Enakmen ini, Majlis, dengan kelulusan Duli Yang Maha Mulia Sultan boleh membuat peraturan-peraturan tentang pemungutan, pentadbiran dan pembahagian semua harta Baitulmal.

Majlis hendaklah, menyediakan dan menyembahkan kepada
Duli Yang Maha Mulia Sultan, tidak lewat daripada 31 haribulan Oktober dalam setiap tahun, anggaran kesemua pendapatan dan perbelanjaan Majlis, termasuk anggaran segala harta dan segala barang boleh lupus, berkenaan dengan tahun yang berikutnya.

Duli Yang Maha Mulia Sultan, selepas berunding dengan
Majlis Mesyuarat Kerajaan Negeri, boleh meluluskan anggaran itu atau boleh mengarahkan supaya ia dipinda.

Anggaran yang diluluskan, dengan atau tanpa pindaan di bawah subseksyen (2), hendaklah disiarkan dalam Warta.

Majlis boleh pada bila-bila masa menyembahkan kepada
Duli Yang Maha Mulia Sultan anggaran perbelanjaan tambahan berkenaan dengan tahun semasa, atau, pada bila-bila masa sebelum 31 haribulan Mac dalam mana-mana tahun, berkenaan dengan tahun yang sebelumnya, dan anggaran itu boleh diluluskan atau dipinda, dan hendaklah disiarkan, mengikut subseksyen (2) dan (3).

Tiada wang boleh dibelanjakan, atau harta dilupuskan dalam
bentuk barang, kecuali mengikut anggaran yang  diperuntukkan dalam seksyen ini dan dengan berdasarkan baucer yang ditandatangani oleh Pengerusi atau mana-mana pegawai Majlis atau mana-mana pegawai lain yang diberi kuasa oleh Pengerusi.

Semua kos, bayaran dan belanja untuk mentadbirkan harta
dan aset yang terletak hak pada Majlis, termasuk kos penyenggaraan dan pembaikan mana-mana harta tak alih, gaji dan elaun semua pekhidmat Majlis, dan fi dan elaun yang kena dibayar kepada mana-mana pegawai atau anggota Majlis berkenaan dengan perkhidmatannya sebagai pekhidmat, pegawai atau anggota Majlis, hendaklah dibayar daripada harta dan aset Baitulmal.

Majlis boleh mengendalikan apa-apa akaun atau akaun-akaun yang difikirkannya patut dengan mana-mana bank yang sesuai.

Pembayaran-pembayaran oleh Majlis amaun-amaun yang
melebihi lima ratus ringgit hendaklah dibuat dengan cek.

Semua wang yang diterima oleh atau untuk Majlis hendaklah
dibayar ke dalam suatu akaun bank Majlis mengikut cara yang
diperuntukkan dalam Tatacara Kewangan Majlis.

Cek yang dikeluarkan daripada mana-mana akaun bank Majlis
hendaklah dikeluarkan mengikut cara yang diperuntukkan dalam Tatacara Kewangan Majlis.

Peruntukan-peruntukan Akta Badan Berkanun (Akaun dan
Laporan Tahunan) 1980 [Akta 240] hendaklah terpakai bagi Majlis dan bagi mana-mana perbadanan di bawah Enakmen [Akta] ini.

Majlis hendaklah berkuasa memungut zakat dan fitrah daripada setiap orang Islam yang kena dibayar di dalam Negeri Selangor mengikut Hukum Syarak bagi pihak Duli Yang Maha Mulia Sultan.

Majlis dengan persetujuan Duli Yang Maha Mulia Sultan
boleh membuat peraturan-peraturan untuk mengawalselia semua perkara yang berhubungan dengan pungutan, pentadbiran dan pembahagian zakat dan fitrah.

Tanpa menjejaskan kuasa keseluruhan sebelum ini, Majlis
boleh membuat peraturan-peraturan untuk—

(a) menentukan dari semasa ke semasa nilai kadar zakat dan fitrah yang kena dibayar oleh setiap orang Islam di dalam Negeri Selangor;

(b) mewujudkan tatacara pemungutan zakat dan fitrah;

(c) melantik amil-amil bagi menjalankan pemungutan zakat dan fitrah; dan

(d) mewujudkan kesalahan dan memperuntukkan hukuman bagi perkara-perkara yang berkaitan dengan pemungutan atau penyerahan hasil pungutan zakat dan fitrah.

Mana-mana orang bolehlah membuat rayuan kepada Majlis
terhadap mana-mana tuntutan bayaran zakat atau fitrah ke atasnya.

Majlis hendaklah menimbang rayuan itu dan boleh
memerintahkan bahawa orang itu hendaklah membayar amaun zakat atau fitrah yang dituntut ke atasnya, atau amaun yang kurang, sebagaimana difikirkan patut oleh Majlis atau boleh memerintahkan bahawa orang itu tidak dikehendaki daripada membayar zakat atau fitrah di dalam sesuatu tahun.

Keputusan Majlis terhadap rayuan itu adalah muktamad dan
tidak boleh dipersoalkan lagi di dalam mana-mana Mahkamah.

Walau apa pun apa-apa peruntukan yang berlawanan yang
terkandung dalam mana-mana suratcara atau perisytiharan yang mewujudkan, mengawal, atau menyentuh perkara itu, Majlis hendaklah menjadi pemegang amanah yang tunggal—

(a) semua wakaf, sama ada wakaf am atau wakaf khas;

(b) semua nazr am; dan

(c) segala jenis amanah yang mewujudkan apa-apa amanah khairat bagi menyokong dan memajukan agama Islam atau bagi faedah orang-orang Islam mengikut Hukum Syarak,

bagi apa-apa harta yang tersentuh oleh wakaf, nazr ‘am atau amanah itu dan terletak di dalam Negeri Selangor.

Semua harta yang tertakluk kepada seksyen 89 hendaklah
tanpa apa-apa pindah hak, serah hak atau pindah hakmilik, dan, dalam hal harta tak alih sebaik sahaja didaftarkan di bawah undang-undang bertulis yang berhubungan dengan tanah, terletak hak pada Majlis, bagi maksud wakaf, nazr ‘am atau amanah yang menyentuh harta itu.

Sama ada atau tidak dibuat secara wasiat atau alang semasa
marad-al-maut, tiada wakaf atau nazr yang dibuat selepas seksyen ini mula berkuat kuasa dan melibatkan lebih daripada satu pertiga daripada harta orang yang membuatnya boleh menjadi sah berkenaan dengan bahagian yang melebihi satu pertiga itu.

Tiap-tiap wakaf khas atau nazr yang dibuat selepas seksyen
ini mula berkuat kuasa adalah batal dan tak sah melainkan jika—

(a) Duli Yang Maha Mulia Sultan, atas nasihat Majlis, dengan nyata memperkenankan dan mengesahkan wakaf khas atau nazr itu; dan

(b) wakaf khas atau nazr itu telah dibuat semasa pembuatnya sakit tenat dan kemudian meninggal dunia akibat sakit itu dan telah dibuat secara bertulis melalui suratcara yang disempurnakan olehnya dan disaksikan oleh dua orang Islam dewasa yang tinggal di kariah masjid yang sama dengan pembuat itu.

Seksyen ini tidaklah berkuat kuasa untuk menjadikan sah
apa-apa wasiat, alang semasa marad-al-maut atau nazr yang tak sah di bawah peruntukan-peruntukan Hukum Syarak.

Apa-apa wakaf atau nazr yang sah menurut Enakmen terdahulu hendaklah terus sah bagi maksud Enakmen ini.

Pendapatan yang diterima oleh Majlis daripada sesuatu wakaf khas hendaklah digunakan olehnya mengikut peruntukan-
peruntukan yang sah bagi wakaf khas itu.

Pendapatan daripada tiap-tiap wakaf selain wakaf khas dan
tiap-tiap nazr am hendaklah dibayar kepada dan menjadi sebahagian daripada Baitulmal.

Tertakluk kepada subsekyen (2) dan (3), harta modal dan
aset yang tersentuh oleh mana-mana wakaf atau nazr ‘am yang sah tidak boleh menjadi sebahagian daripada Baitulmal, tetapi hendaklah digunakan menurut wakaf atau nazr ‘am itu dan dipegang sebagai dana yang berasingan.

Jika, oleh sebab masa telah luput atau hal keadaan sudah
berubah, tidak mungkin lagi dapat dijalankan dengan berfaedah peruntukan-peruntukan tepat mana-mana wakaf atau nazr ‘am, Majlis hendaklah menyediakan suatu skim bagi menggunakan harta dan aset yang tersentuh olehnya mengikut cara yang sehampir mungkin sama dengan dikehendaki oleh terma-terma wakaf atau nazr ‘am itu, dan hendaklah menggunakan harta dan aset itu dengan sewajarnya.

Walau apa pun subseksyen (2), Majlis boleh, dengan kelulusan
bertulis daripada Duli Yang Maha Mulia Sultan, mengarahkan
supaya harta dan aset yang disebut dalam subseksyen (2) itu
ditambahkan kepada dan menjadi sebahagian daripada Baitulmal.

Jika terma-terma mana-mana wakaf atau nazr ‘am tidak
menyatakan cara penggunaan harta modal dan aset yang tersentuh olehnya, atau tidak pasti daripada terma-terma itu bagaimana harta modal atau aset itu patut digunakan, Majlis boleh mengarahkan supaya harta modal dan aset itu ditambahkan kepada dan menjadi sebahagian daripada Baitulmal.

Segala suratcara yang mewujudkan, yang menjadi keterangan,
atau yang menyentuh mana-mana wakaf atau nazr ‘am, beserta dengan mana-mana dokumen hakmilik atau cagaran lain yang berhubungan dengannya, hendaklah dipegang dan disimpan oleh Majlis.

Jika, pada pendapat Majlis makna atau natijah mana-mana suratcara atau akuan yang mewujudkan atau menyentuh mana-mana wakaf atau nazr adalah kabur atau tidak pasti, Majlis bolehlah merujukkan perkara itu kepada Mahkamah bagi mendapatkan pendapatnya tentang makna dan natijah suratcara atau akuan itu, dan hendaklah bertindak menurut apa-apa pendapat yang diberikan sedemikian oleh Mahkamah itu.

Dengan seberapa segera yang mungkin selepas 31 haribulan Disember tiap-tiap tahun, Majlis hendaklah menyediakan, mengeluarkan dan menyiarkan dalam Warta satu senarai semua harta, pelaburan dan aset yang terletak hak pada Majlis, dengan tertakluk kepada mana-mana wakaf, nazr atau amanah dan yang tidak menjadi sebahagian daripada Baitulmal.

Walau apa pun apa-apa peruntukan yang berlawanan dalam
mana-mana suratcara bertulis, Majlis hendaklah menjadi pemegang amanah tunggal bagi semua masjid dalam Negeri Selangor.

Tiap-tiap masjid, bersama dengan tapak masjid itu dan mana-mana tanah yang berhubung dengan dan digunakan bagi maksud-maksud masjid itu, selain tanah Kerajaan atau tanah yang dirizab bagi maksud awam, hendaklah, sebaik sahaja didaftarkan di bawah undang-undang bertulis yang berhubungan dengan tanah, dan tanpa apa-apa pemindahhakan, penyerahhakan, atau pemindahmilikan,
terletak hak pada Majlis bagi maksud-maksud Enakmen ini.

Tiada seorang pun boleh, tanpa kebenaran bertulis daripada
Majlis mendirikan apa-apa bangunan untuk digunakan, atau
menggunakan atau menyebabkan supaya digunakan mana-mana bangunan, bagi perkara-perkara yang hanya boleh dilakukan di atau oleh masjid.

Mana-mana orang yang melanggar peruntukan subseksyen
(1) adalah melakukan suatu kesalahan dan apabila disabitkan boleh didenda tidak melebihi tiga ribu ringgit atau dipenjarakan selama tempoh tidak melebihi satu tahun atau kedua-duanya sekali.

Majlis boleh pada bila-bila masa—

(a) membenarkan sesuatu bangunan didirikan untuk digunakan sebagai masjid;

(b) membenarkan penggunaan mana-mana bangunan sebagai masjid; atau

(c) menetapkan mana-mana surau, madrasah atau bangunan lain menjadi masjid.

Majlis tidak boleh memberikan kebenarannya atau membuat
penetapan di bawah subseksyen (1) melainkan jika tapak bangunan yang hendak digunakan sebagai masjid itu telah dijadikan wakaf yang berkekalan.

Majlis boleh, melalui pemberitahuan dalam Warta menentukan atau meminda sempadan mana-mana kariah masjid.

Majlis hendaklah memastikan bahawa semua masjid dalam
Negeri Selangor berada dalam keadaan baik yang sepatutnya dan bahawa kawasan-kawasannya disenggarakan dalam keadaan bersih yang sepatutnya.

Majlis boleh memperdapatkan dan menggunakan, atau
membenarkan pemerdapatan dan penggunaan, wang khas bagi maksud pembaikan dan penyenggaraan masjid, atau boleh membayar kos pembaikan dan penyenggaraan itu daripada Baitulmal.

Pegawai Masjid hendaklah dengan segera memberitahu Majlis
tentang apa-apa keadaan yang memerlukan pembaikan dalam
masjidnya, dan hendaklah memeriksa atau mengawasi mana-mana pembaikan itu sebagai ejen untuk dan bagi pihak Majlis.

Tiada perubahan yang material struktur masjid boleh dibuat
tanpa kebenaran bertulis daripada Majlis.

Majlis boleh mengarahkan sesuatu Jawatankuasa Kariah atau
Jawatankuasa Pengurusan Masjid atau Pegawai Masjid, mengikut mana-mana yang berkenaan, supaya menyenggarakan masjid yang di bawah tanggungjawabnya dalam keadaan baik yang sepatutnya.

Bagi tiap-tiap masjid dalam Negeri Selangor, Majlis hendaklah melantik seorang atau beberapa orang Pegawai Masjid.

Bagi tiap-tiap masjid yang ditetapkan oleh Duli Yang Maha
Mulia Sultan selepas berunding dengan Majlis, Pegawai Masjid hendaklah dilantik dari kalangan pegawai dalam perkhidmatan awam negeri atau perkhidmatan bersama.

Bagi tiap-tiap masjid yang tidak ditetapkan di bawah
subseksyen (2) Majlis hendaklah melantik orang yang sesuai dan layak untuk menjadi Pegawai Masjid.

Pembantu Pegawai Masjid hendaklah dilantik oleh Majlis dari semasa ke semasa untuk membantu Pegawai Masjid.

Apabila seksyen ini mula berkuat kuasa, tiap-tiap orang
yang sebelum sahaja seksyen ini mula berkuat kuasa telah menjadi Pegawai Masjid atau Pembantu Pegawai Masjid di bawah Enakmen terdahulu hendaklah disifatkan telah dilantik dengan sewajarnya di bawah seksyen ini sebagai Pegawai Masjid atau Pembantu Pegawai Masjid, dan hendaklah, tertakluk kepada seksyen 102, terus memegang jawatan sebagai Pegawai Masjid atau Pembantu Pegawai Masjid.

Tiap-tiap orang yang dilantik oleh Majlis menjadi Pegawai
Masjid, termasuk tiap-tiap orang yang disifatkan telah dilantik
sedemikian di bawah subseksyen 100 (5), hendaklah diberi tauliah oleh Majlis.

Tiap-tiap Pegawai Masjid hendaklah mempunyai kuasa-kuasa
dan tugas-tugas yang dinyatakan dalam peraturan-peraturan yang dibuat di bawah Enakmen ini dan dalam tauliahnya.

Pelantikan seseorang Pegawai Masjid selain Pegawai Masjid
bagi masjid yang ditetapkan di bawah subseksyen 100(2) atau
disifatkan telah dilantik di bawah subseksyen 100(5) sebagai Pegawai Masjid, boleh ditamatkan dengan notis bertulis oleh Majlis.

Tiada seorang pun Pegawai Masjid yang dilantik atau disifatkan dilantik di bawah subseksyen 100 (5) boleh terus memegang jawatan itu selepas mencapai umur enam puluh tahun:

Dengan syarat Majlis boleh, jika difikirkannya sesuai, melantik mana-mana orang menjadi Pegawai Masjid walaupun orang itu telah mencapai umur 60 tahun atau melanjutkan tempoh perkhidmatan Pegawai Masjid yang telah mencapai umur 60 tahun.

Setiausaha hendaklah memaklumkan kepada Majlis apa-apa
kelakuan mana-mana Pegawai Masjid, sama ada yang berhubungan dengan tugas-tugasnya yang mencemarkan namanya sebagai Pegawai Masjid atau selainnya, dan membuat apa-apa syor yang munasabah.

Dalam pelaksanaan tugas-tugas mereka, Pegawai Masjid hendaklah tertakluk kepada kawalan dan arahan Majlis.

Majlis boleh, dengan kelulusan Duli Yang Maha Mulia
Sultan, membuat peraturan-peraturan bagi—

(a) penubuhan Jawatankuasa Kariah bagi sesuatu kariah masjid;

(b) menetapkan cara bagaimana anggota Jawatankuasa Kariah itu hendak dilantik; dan

(c) menetapkan fungsi-fungsi Jawatankuasa Kariah itu; dan

(d) penubuhan Jawatankuasa Pengurusan Masjid, pelantikannya dan penamatannya dan fungsi-fungsi Jawatankuasa Pengurusan Masjid.

Jawatankuasa Kariah sesuatu kariah atau Jawatankuasa Pengurusan Masjid, mengikut mana-mana yang berkenaan, bersama-sama dengan Pegawai Masjid, hendaklah—

(a) bertanggungjawab bagi pengelolaan sempurna dan keadaan baik masjid dan semua tanah perkuburan Islam dalam kariah masjid itu;

(b) bertanggungjawab bagi kelakuan anak kariah masjid itu dalam perkara-perkara yang berhubungan dengan agama Islam; dan

(c) memberikan maklumat wajar dan segera kepada Majlis tentang semua perkara yang berbangkit dalam kariah masjid itu yang memerlukan perhatian Majlis.

Walau apa pun apa-apa jua yang terkandung dalam Enakmen ini, MAIS boleh, demi kelicinan dan manfaat pentadbiran sesuatu masjid atau atas alasan-alasan lain yang boleh ditetapkan melalui peraturan-peraturan yang dibuat di bawah Enakmen ini—

(a) menubuhkan Jawatankuasa Pengurusan Masjid bagi sesuatu kariah masjid; atau

(b) membatalkan penubuhan sesuatu jawatankuasa kariah bagi sesuatu kariah masjid dan sebagai gantinya menubuhkan suatu Jawatankuasa Pengurusan Masjid dengan apa-apa terma dan syarat yang difikirkan sesuai dan wajar.

Majlis boleh, dengan kelulusan Duli Yang Maha Mulia Sultan
melalui pemberitahuan dalam Warta mengecualikan mana-mana masjid daripada semua atau mana-mana peruntukan Bahagian ini.

Majlis boleh memungut atau, dengan surat kebenaran yang dikeluarkan oleh Majlis, membenarkan mana-mana orang atau kumpulan orang, dengan apa-apa terma yang difikirkan patut oleh Majlis, memungut wang atau sumbangan-sumbangan lain bagi apa-apa maksud khairat bagi menyokong dan memajukan agama Islam atau bagi faedah orang-orang Islam mengikut Hukum Syarak.

Maka hendaklah disifatkan sebagai suatu terma bagi tiap-
tiap kebenaran yang diberikan di bawah subseksyen (1) bahawa penerima kebenaran itu dan tiap-tiap orang lain yang dibenarkan melaluinya untuk memungut wang atau sumbangan lain hendaklah—

(a) mengeluarkan berkenaan dengan tiap-tiap jumlah wang dipungut sedemikian suatu resit mengikut nombor siri dalam bentuk yang ditetapkan;

(b) menyimpan akaun-akaun yang benar dan lengkap bagi semua jumlah wang dipungut sedemikian dan tentang pelupusannya, dengan semua baucer yang sepatutnya;

(c) apabila dituntut, mengemukakan potongan resit dan semua akaun dan baucer-baucer itu bagi pemeriksaan dan pengauditan oleh Majlis ;

(d) menggunakan dan melupuskan semua jumlah wang yang dipungut sedemikian mengikut terma-terma kebenaran itu atau jika tiada cara untuk melupuskan wang itu dibenarkan dengan nyata oleh surat kebenaran itu, membayar dan mengakaunkannya kepada Baitulmal.

Wang yang dipungut menurut seksyen ini bolehlah digunakan
bagi apa-apa maksud yang dinyatakan oleh Majlis, dan jika tiada maksud dinyatakan sedemikian, hendaklah menjadi sebahagian daripada Baitulmal.

Tiada seorang pun boleh membuat atau mengambil bahagian
dalam apa-apa pungutan wang bagi apa-apa maksud seperti yang disebut dalam subseksyen (1) kecuali dengan kebenaran nyata daripada Majlis atau menurut kuasa surat kebenaran di bawah subseksyen (1).

Mana-mana orang yang melanggar subseksyen (4) adalah
melakukan suatu kesalahan dan apabila disabitkan boleh didenda tidak melebihi satu ribu ringgit atau dipenjarakan selama tempoh tidak melebihi enam bulan atau kedua-duanya.

Majlis hendaklah melantik suatu jawatankuasa bernama
Jawatankuasa Tauliah, yang hendaklah terdiri daripada—

(a) Setiausaha Majlis, sebagai Pengerusi; dan

(b) tidak kurang daripada tiga orang dan tidak lebih daripada tujuh orang yang mempunyai pengalaman, pengetahuan dan kepakaran yang sesuai.

Majlis hendaklah bertanggungjawab bagi melaksanakan keputusan-keputusan Jawatankuasa itu.

Jawatankuasa Tauliah hendaklah mempunyai kuasa untuk
memberikan tauliah bagi maksud pengajaran agama Islam atau apa-apa perkara tentang agama Islam dan untuk menarik balik tauliah itu.

Majlis boleh membuat peraturan-peraturan yang mengadakan
peruntukan bagi—

(a) tatacara, kehendak-kehendak dan perkara-perkara lain
berhubungan dengan pemberian tauliah di bawah seksyen
ini, termasuk fi-fi yang boleh dikenakan;

(b) tatacara Jawatankuasa Tauliah; dan

(c) elaun yang patut dibayar kepada anggota-anggota
Jawatankuasa itu.

Mana-mana orang yang mengajar agama Islam atau perkara-
perkara tentang Agama Islam tanpa tauliah yang diberikan di bawah seksyen 118 adalah melakukan suatu kesalahan dan apabila disabitkan boleh didenda tidak melebihi tiga ribu ringgit atau dipenjarakan selama tempoh tidak melebihi dua tahun atau kedua-duanya.

Subseksyen (1) tidaklah terpakai bagi—

(a) mana-mana orang atau golongan orang yang dikecualikan
oleh Majlis di bawah seksyen 121 Enakmen ini; atau

(b) mana-mana orang yang mengajar agama Islam atau perkara-perkara tentang agama Islam di dalam kediamannya sendiri kepada anggota keluarganya sahaja.

Tertakluk kepada Enakmen Pengawalan Sekolah-Sekolah
Agama Islam 1988 [Enakmen No.2/1988] Majlis hendaklah
mempunyai kuasa untuk mendaftarkan sekolah-sekolah Agama Islam di Negeri Selangor.

Majlis boleh mengecualikan mana-mana orang atau golongan
orang daripada mana-mana peruntukan Bahagian ini.

Majlis boleh, dengan kelulusan Duli Yang Maha Mulia Sultan membuat peraturan-peraturan, yang hendaklah disiarkan dalam Warta bagi melaksanakan peruntukan-peruntukan Enakmen ini.

Khususnya, dan tanpa menjejaskan keluasan kuasa yang
diberikan di bawah subseksyen (1), peraturan-peraturan boleh dibuat untuk mengadakan peruntukan bagi—

(a) tatacara Majlis, bentuk dan cara penyempurnaan suratcara oleh Majlis, dan pelantikan pegawai-pegawai Majlis;

(b) fi yang kena dibayar berkenaan dengan apa-apa tindakan atau perkara yang dilakukan di bawah atau menurut Enakmen ini, dan cara memungut dan melupuskan fi-fi itu;

(c) pelantikan jawatankuasa-jawatankuasa Majlis dan kuasa, kewajipan dan tatacaranya;

(d) borang, daftar, buku akaun, laporan, akaun, anggaran, dan dokumen lain yang hendaklah digunakan berkenaan dengan apa-apa tindakan atau perkara yang dilakukan di bawah atau menurut Enakmen ini;

(e) pengelolaan pungutan khairat dan pelupusan hasilnya;

(f) pengelolaan masjid atau surau atau tanah perkuburan dan semua perkara yang berhubungan dengannya;

(g) kuasa dan tugas Pegawai Masjid;

(h) penentuan dan pindaan sempadan kariah masjid;

(i) penjagaan dan pengajaran bagi muallaf, dan kaedah untuk mendaftarkan muallaf;

(j) Tertakluk kepada Enakmen Pengawalan Sekolah-Sekolah Agama Islam 1988, pentadbiran sekolah-sekolah Islam dan aktiviti yang berkaitan dengan pengajaran agama Islam; dan

(k) perkara-perkara lain yang difikirkan perlu bagi maksud melaksanakan peruntukan-peruntukan Enakmen ini.

Enakmen Pentadbiran Perundangan Islam 1989 [Enakmen No. 2 tahun 1989] dan Bahagian IV dan X Enakmen Pentadbiran Undang-Undang Islam 1952 [Enakmen No.3 tahun 1952] dimansuhkan.

Semua kaedah, perisytiharan, perintah, pemberitahuan,
notis, borang, surat kebenaran dan pelantikan yang dikeluarkan atau dibuat di bawah atau menurut kuasa mana-mana peruntukan undang-undang bertulis yang mansuh menurut kuasa oleh Enakmen ini hendaklah terus berkuat kuasa, setakat yang tidak bertentangan dengan Enakmen ini, sehingga dibatalkan atau digantikan oleh peraturan-peraturan, kaedah-kaedah, perisytiharan, perintah, pemberitahuan, notis, borang, surat kebenaran, atau pelantikan yang dikeluarkan atau dibuat di bawah Enakmen ini.

Apabila Enakmen ini mula berkuat kuasa, semua kuasa
Mahkamah-Mahkamah yang ditubuhkan di bawah Enakmen ini dan mana-mana sebutan dalam mana-mana undang-undang bertulis lain atau selainnya tentang Mahkamah-Mahkamah yang ditubuhkan di bawah Enakmen [Akta] terdahulu hendaklah disifatkan sebagai sebutan tentang Mahkamah di bawah Enakmen ini.