Sub Soalan

1. Apakah piawaian yang digunakan oleh Kerajaan Negeri di dalam menetapkan status kampung tradisi?

   Negeri Selangor mempunyai sebanyak 371 buah Kampung Tradisi yang telah diiktiraf. Pengiktirafan Kampung Tradisi diberi berdasarkan kriteria tertentu seperti mana dinyatakan di dalam Buku Manual Panduan Kerja JKKK Negeri Selangor Darul Ehsan (September, 2001) dan Garis Panduan Dasar, Tatacara, Peraturan mengenai Pelantikan dan Perkhidmatan Ketua Kampung Tradisi serta Urusan Majlis Pengurusan Komuniti Kampung (MPKK) Negeri Selangor, di mana definisi kampung adalah kampung-kampung yang mempunyai salah satu atau kombinasi dari kriteria seperti berikut:

   1. Kawasan yang aktivitinya 60% pertanian;
   2. Jumlah penduduk yang kurang daripada 10, 000 orang;
   3. Kurang kemudahan infrastruktur;
   4. Terletak di luar kawasan Majlis Daerah/Kerajaan Tempatan;
   5. Termasuk lingkungan kawasan kampung tradisi; dan
   6. Mengamalkan budaya desa dalam urusan harian di sesuatu kampung.

   Pengiktirafan ini juga mengambil kira kemudahan sosial dan awam sedia ada di kampung-kampung tersebut seperti surau, balai raya, tanah perkuburan, kedai runcit dan kedai makan.

   Kerajaan Negeri Selangor melalui PLANMalaysia@Selangor (Jabatan Perancangan Bandar dan Desa Negeri Selangor) telah menghasilkan Pelan Halatuju Strategik Desa Negeri Selangor 2035 pada tahun 2016 yang bertujuan menetapkan halatuju perancangan dan pembangunan kawasan desa yang jelas dan terperinci di Negeri Selangor selaras dengan Rancangan Struktur Negeri Selangor 2035 dan Gagasan SmartSelangor.

   Berdasarkan kajian tersebut, piawaian ataupun klasifikasi penilaian sesebuah Kampung Tradisi turut dibuat berdasarkan ciri-ciri seperti berikut:

   1. Kampung yang wujud secara organik; dan
   2. Kampung yang merupakan kawasan penempatan yang telah diwarisi oleh orang-orang Melayu untuk beberapa generasi dan mempunyai ciri-ciri perkampungan Melayu yang menonjol.

   Bagi Kampung Tradisi di bandar, terdapat kampung yang mempunyai bilangan penduduk yang tinggi dengan majoriti penduduk terlibat dengan aktiviti bukan pertanian manakala Kampung Tradisi di kawasan desa mempunyai bilangan penduduk berdensiti rendah dan bergantung kepada aktiviti ekonomi setempat seperti pertanian, penternakan dan sebagainya dengan corak penempatan secara berjajar atau berkelompok serta masih mempunyai ciri-ciri pengekalan kedesaan yang jelas.